👩 زن در کتاب مقدس 🔰 تولد دختر و آغاز تحقیر 📝 کتاب مقدس در سفر لاویان فصل 12 می نویسد که اگر زنی پسر بزاید یک هفته نجس میشود و 33 روز نباید وارد عبادتگاه گردد؛ اما اگر دختر بزاید دو هفته به نجاست افتاده و 66 روز نباید به عبادتگاه وارد شود؛ یعنی دوبرابر زمانی که پسر میزاید. (لاویان 12 : 1 – 5) همچنین زن تازه زایمان کرده، برای کفارۀ گناه اش باید بره و کبوتر قربانی کند. (لاویان 12 : 6 – 8) ظاهرا" درد و خونریزی زایمان یادآور گناهی است که حوا مرتکب شده است و دختران او باید تا ابد آن را متحمل شوند و هر بار که زایمانی صورت میگیرد، گناه نیز تازه میگردد. 🔖 در بخشی از کتاب مقدس بنام حکمت سیراخ یا اکلیسیاستیکاس * که در سپتواجنت (ترجمۀ یونانی عهد قدیم) موجود است و در نسخۀ واتیکانوس و سینایی وجود دارد، چنین نوشته شده است: 👈🏻 سیراخ 22 : 3 موجب رسوایی است پدر بودن برای پسری که بی انضباط است، و موجب زیان است داشتن فرزند مونث. 👌 توجه کنید که مخاطب این عبارت فقط پدر است؛ سود و زیان فقط در مورد پدر اهمیت دارد نه مادر. 🤔 در همین کتاب در چندین جا به پدر هشدار داده شده است که مراقب باشد تا دختر برایش شرم و رسوایی ببار نیاورد. (سیراخ 42 : 11؛ 26 : 10-11) اعراب قبل از اسلام نیز با اتکا به همان فرهنگ شرم از داشتن دختر، آنها را زنده به گور میکردند. قرآن کریم این عمل عرب جاهل را محکوم میکند. (النحل 16 : 58-59؛ التکویر 81 : 8-9) قرآن برتری جنسیتی را رد میکند و فقط در وظایف اجتماعی است که بین آنها فرق قائل شده است. قرآن متذکر میشود که تولد هر دو دختر و پسر خواست و ارادۀ خدا است. (الشوری 42 : 49-50) احادیث زیادی از پیامبر اکرم (ص) ذکر شده است که در نکوهش شرمساری بخاطر تولد دختر میباشند. همینطور در تکریم مقام زن و محبت مضاف به کودکان دختر روایات زیادی از پیامبر (ص) و ائمه (ع) بیان شده است. ✍️ استاد اسماعیل همتی ادامه دارد... ════┅┄‌ * حکمت یشوع بن سیراخ یا بطور خلاصه سیراخ (Sirach)، در وولگات معروف به: Ecclesiasticus، در سپتواجنت: Sophia Iēsou hyiou Sirach و به زبان عبری: Ḥokhmat Yeshuaʿ Ben-Sira نام کتابی از نوشتار هفتادگانی بوده که به عنوان بخشی از کتاب مقدس توسط کاتولیک‌ها و کلیسای شرقی و بیشتر ارتدوکس‌های شرقی در نظر گرفته شده، ولی بیشتر پروتستانها و یهودیان آن را بخشی از اسفار مشکوک یا آپوکریفا بحساب میاورند. حکمت یشوع بن سیراخ در سال ۱۷۵ تا ۱۸۰ پیش از میلاد به زبان عبری نوشته شده بود.