﷽ 🎇 ❤️ امام حسين (ع) (۱۱۵): ❤️ خاک قبر و  تربت سید الشهدا: ● معاويه پسر عمار مى‏ گويد: "امام صادق (ع) كيسه زرد رنگى داشت كه مقدارى از تربت كربلا در آن بود، هنگام نماز، حضرت آن را بر سجاده مى ‏ريخت و بر آن سجده مى ‏كرد. سپس فرمود: سجده بر تربت اباعبداللَّه حجاب‏هاى هفتگانه را مى ‏دَرد و سبب قبولى نماز مى ‏شود". (مصباح المتهجد، ج‏2، 734) ● در نقل ديگرى آمده است: امام صادق (ع) بر چيزى جز تربت حسين (ع) سجده نمى‏ كرد و اين به دليل ابراز تذلل و فروتنى در مقابل خداوند بود. (هداية الأمة ...، ج2، ص 238). ●  امامان اهل بيت (ع) در نمازهاى خود بر خاك كربلا سجده مى ‏كردند؛ زيرا كه سجده بر تربت سرور آزادگان و سالار شهيدان در واقع سر گذاشتن بر آستان آزادگى، عشق به خدا و ايثار و جانبازى در راه خدا است. سجده بر تربت ابا عبداللَّه يادآورى و مشاهده زيباترين تابلوى بندگى و معاشقه با معبود يگانه است. يادآور زمانى است كه حسين (ع) در گودى قتلگاه افتاده و ترنّم زيبا و غير قابل وصف «رِضىً بِرِضَاكَ، تَسلِيماً لَامرِك لَا مَعبُودَ لِى سِوَاكَ يَا غِياثَ المُستَغِيثِين» را زمزمه مى‏ كرد. تربت كربلا همان خاك مقدسى است كه پيامبر اعظم (ص) پس از بوئيدن آن با اشك چشم خطاب به آن فرمود: «طوبى لك من تربة»  یعنی: "خوشا به حالت اى خاك". پيشوايان بزرگ شيعه با عمل و سخن خود درباره تربت سيدالشهداء، استحباب سجده بر خاك كربلا را به شيعيان خود آموختند. از همين جاست كه فقيهان فرهيخته عالم تشيع به مستحب بودن سجده بر تربت سرور آزادگان حسين (ع) فتوا داده‏اند. (زمزم ۱، مقالات، ص 241). ● شهید مطهری می فرماید: زهرا (س) وقتی که پیامبر دستور تسبیحات معروف را به او دادند که ما هم معمولا بعد از نماز بعنوان تعقیب و یا در وقت خواب می خوانیم ایشان بر سر قبر عموی بزرگوارش جناب حمزه آمد و از تربت شهید برای خود تسبیح درست کرد. اينها معنى دارد. يعنى چه؟ خاك شهيد محترم است. قبر شهيد محترم است. انسان براى اينكه اذكار و اوراد خود را بشمارد نيازمند به سبحه (تسبيح) است؛ چه فرق مى كند كه دانه هاى تسبيح از سنگ باشد يا چوب يا خاك؟ و از هر خاكى بردارد برداشته است، ولى ما اين را از خاك تربت شهيد بر مى داريم و اين نوعى احترام به شهيد و شهادت است؛ نوعى به رسميت شناختن قداست شهادت است. بعد از شهادت امام حسين (ع) اگر كسى بخواهد از خاك شهيد تبرك بجويد از خاك حسين بن على تهيه مى كند. ما كه مى خواهيم نماز بخوانيم و از طرفى سجده بر فرش و بر مطلق مأكول و ملبوس را جايز نمى دانيم، با خود خاكى يا سنگى بر مى داريم ولى پيشوايان ما به ما گفته اند حالا كه بايد بر خاك سجده كرد بهتر كه آن خاك از خاك تربت شهيدان باشد اگر بتوانيد از خاك كربلا براى خود تهيه كنيد كه بوى شهيد مى دهد يعنى تو كه خدا را عبادت مى كنى سر بر روى هر خاكى بگذارى نمازت درست است ولى اگر سر بر روى آن خاكى بگذارى كه تماس كوچكى، قرابت كوچكى، همسايگى كوچكى با شهيد دارد و بوى شهيد مى دهد اجر و ثواب تو صد برابر مى شود. (مجموعه آثار شهيد مطهرى/ ج24/ ص ۴۷۵). ● امير المؤمنين علی (ع) در راه جنگ صفين به كربلا رسيدند مشتی از خاك را برداشتند و بو كردند و بعد فرمودند: "خوشا به حال تو ای خاك، اينجا محل فرود آمدن سوارانی است، اينجا خوابگاه عاشقانی است". «واهاً لك ايتها التُربهُ، هيهنا مُناخُ ركابٍ و مصارِعُ عُشاقٍ». (تعليم و تربيت اسلامي، شهيد مطهري، ص 331) ........................................ 💥 ﷽《وَ مَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا》. (نساء، ۹۳) ● ترجمه: ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺆﻣﻨﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻤﺪ ﺑﻜﺸﺪ، ﻛﻴﻔﺮﺵ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮﺩ، ﻭ ﻭﻱ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﺩ.