🔳شرح چهل حديث( اربعين حديث)🔳 🌷🍃امام خمینی رضوان الله علیه: 3️⃣1️⃣ حدیث سیزدهم، توکل ⬅️ فصل در بيان فرق بين توكل و رضاست‌ 🟢🍃بدان كه مقام «رضا» غير از مقام توكل است، بلكه از آن شامختر و عالى‌تر است، زيرا كه «متوكل» طالب خير و صلاح خويش است، و حق تعالى را كه فاعل خير داند وكيل كند در تحصيل خير و صلاح، و «راضى» فانى كرده است اراده خود را در اراده حق و از براى خود اختيارى نكند، چنانچه از بعض اهل سلوك پرسيدند: ما تريد؟ قال: اريد أن لا اريد [1] 🔺مطلوب او مقام «رضا» بود. ⚪️🍃و اما در حديث شريف كه فرموده است: فما فعل بك كنت عنه راضيا. مقصود از آن، مقام رضا نيست، و لهذا دنبال آن فرموده: «بدانى كه حق تعالى هر چه مى‌كند خير و فضل تو در آن است.» گويى حضرت خواسته است در سامع ايجاد مقام توكل فرمايد، لهذا از براى آن مقدماتى ترتيب داده است: 1️⃣ اوّل فرموده: تعلم‌ أنّه لا يألوك خيرا و فضلا. 2️⃣ و پس از آن فرموده است: و تعلم أنّ الحكم في ذلك له. ⚫️🍃البته كسى كه بداند حق تعالى قادر است بر هر چيز و خير و فضل او را از دست ندهد، مقام توكل براى او حاصل شود، زيرا كه دو ركن بزرگ توكل همان است كه ذكر فرموده، و دور كن يا سه ركن 🔺ديگر را براى وضوح آن ذكر نفرموده. 🌷🍃پس، نتيجه از مقدمات مذكوره و مطويه معلومه حاصل شود كه هر چه حق تعالى كند موجب خشنودى و رضايت است، زيرا كه خير و صلاح در آن است، پس مقام توكل حاصل آيد، 🔺و لهذا تفريع فرموده است: فتوكّل على اللّه. [1] اين كلام از بايزيد نقل شده است. شرح منازل السائرين، ص 89، قسم چهارم در اخلاق- باب «رضا» https://eitaa.com/khoban72