🌹🍃صبر كليد ابواب سعادات و سر منشأ نجات از مهالك است. بلكه صبر بليّات را بر انسان آسان مى‌كند و مشكلات را سهل مى‌نمايد و عزم و اراده را قوّت مى‌دهد و مملكت روح را مستقل مى‌نمايد. و جزع و بيتابى علاوه بر عارى كه خود دارد و كاشف از ضعف نفس است، انسان را بى‌ثبات و اراده را ضعيف
🔺و عقل را سست مى‌كند.
🌷🍃جناب محقق خبير خواجه نصير، قدّس اللّه سرّه، فرمايد: و هو (أى الصّبر) يمنع الباطن عن الاضطراب، و اللّسان عن الشّكاية، و الأعضاء عن الحركات الغير المعتادة. [3]
يعنى «صبر جلوگيرى كند باطن را از بيتابى، و زبان را از شكايت، و اعضا را از كارهاى خلاف عادت.» و بعكس انسان غير صابر باطن و قلبش مضطرب و وحشتناك است و دلش لرزان و متزلزل است. و اين خود بليّه‌اى است فوق بليّات و مصيبتى است بالاترين مصيبت ها كه سربار انسان مى‌شود و راحتى را از انسان سلب مى‌كند. اما صبر تخفيف مى‌دهد مصيبت را، و قلب غالب مى‌شود بر بليّات
🔺و اراده قاهر مى‌شود بر مصيبات وارده.
🟢🍃و همين طور انسان غير صابر و بى‌شكيب زبانش به شكايت پيش هر كس و ناكس باز شود، و اين علاوه بر رسوايى پيش مردم و معروفيت به سست عنصرى و كم ثباتى و افتادن از نظر خلق، پيش ملائكة اللّه و در درگاه قدس ربوبيت از ارزش مى‌افتد. بنده‌اى كه نتواند يك مصيبت كه از حق و محبوب مطلق به او مى‌رسد تحمل كند، و انسانى كه از ولى نعمت خود، كه هزاران هزار نعمت ديده و هميشه مستغرق نعمت هاى اوست، يك بليّه ديد زبان به شكايت پيش خلق گشود، چه ايمانى دارد و چه تسليمى در مقام مقدس حق دارد؟
🔺پس درست است كه گفته شود كسى كه صبر ندارد ايمان ندارد.
⚪️🍃اگر تو به جناب ربوبى ايمان داشته باشى و مجارى امور را به يد قدرت كامله او بدانى و كسى را متصرف در امور ندانى، البته از پيشامدهاى روزگار و از بليّات وارده شكايت پيش غير حقّ تعالى نكنى،
🔺بلكه آنها را به جان و دل بخرى و شكر نعم حق كنى.
⚫️🍃پس، آن اضطراب‌هاى باطنى و آن شكايت هاى زبانى و آن حركات زشت غير معتاد اعضا همه شهادت دهند كه ما از اهل ايمان نيستيم. تا نعمت در كار است، صورتا شكرى مى‌كنيم. و آن نيز مغزى ندارد، بلكه براى طمع ازدياد است. وقتى كه يك مصيبت پيشامده كرد، يا يك درد و مرضى رو آورد، شكايت ها از حق تبارك و تعالى پيش خلق مى‌بريم و زبان اعتراض و كنايه گويى را باز كرده
🔺پيش كس و ناكس شكوه‌ها مى‌كنيم.
📌كم‌كم اين شكايت ها و جزع و فزعها در نفس تخم بغض به حق و قضاى الهى مى‌كارد، و آن بتدريج سبز مى‌شود و قوّت مى‌گيرد تا آنكه ملكه مى‌شود، بلكه خداى نخواسته صورت باطن ذات صورت [بغض] به قضاى حق و دشمنى ذات مقدس شود. آن وقت عنان از كف گسيخته شود
🔺و مهار اختيار از چنگ رها شود
⭕️و انسان به هيچ وجه نتواند ضبط حال و خيال نمايد و ظاهر و باطن رنگ دشمنى حق تعالى گيرد، و با يك پارچه بغض و عداوت مالك النّعم از اين عالم منتقل گردد و به شقاوت ابدى و ظلمت هميشگى دچار شود. پناه مى‌برم به خدا از بدى عاقبت و ايمان مستودع. پس، صحيح است كه مى‌فرمايد
🔺وقتى كه صبر برود ايمان مى‌رود.
⬅️ادامه دارد...
🥀پاورقی
[1] اصول كافى، ج 2، ص 87، «كتاب ايمان و كفر»، «باب صبر»، حديث 2.
[2] امام سجاد (ع) فرمود: «نسبت صبر به ايمان همچون نسبت سر است به تن. و هر كه صبر ندارد ايمان ندارد.» اصول كافى، ج 2، ص 89، «كتاب ايمان و كفر»، «باب صبر»، حديث 4.
[3] اوصاف الاشراف ص 107، فصل 5، باب 3.
https://eitaa.com/khoban72