۸ ذی الحجه/حرکت امام حسین (ع) از مکه به سوی عراق امام حسین علیه‌السلام تا زمان مرگ «معاویه‌بن‌ابوسفیان»، به صلحی که امام حسن مجتبی (ع) با معاویه منعقد کرده بود، پایبند بودند. این در حالی بود که معاویه با انتخاب «یزید» به ولایتعهدی در سال ۶۰ ه.ق عملا نقض پیمان کرده بود. با مرگ معاویه در سال ۶۰ ه.ق و انتشار این خبر در جهان اسلام، یزید طی نامه‌ای از کارگزار مدینه «ولیدبن‌عتبه» می‌خواهد که از حسین‌بن‌علی (ع) بیعت بگیرد و در صورت امتناع بر وی سخت بگیرد. در چنین شرایطی، مدینه دیگر برای امام مکان امنی نبود، از این رو تصمیم گرفتند شبانه راهی سرزمین مکه شوند. در این سفر همه خانواده، برادران، خواهران و برادرزادگان بجز «محمد بن حنفیه»، حضرت را همراهی کردند. در طول مدت حضور امام حسین (ع) در مکه، نامه‌های بی شماری از بزرگان و شیعیان عراق رسید که حضرت را رسما به عراق دعوت کرده بودند. از سوی دیگر، عمال و دست‌نشانده‌های اموی مترصد فرصت بودند که در زمان مناسب بخصوص در ایام حج حضرت را ترور کنند. در چنین شرایطی امام (ع) به خواست مردم عراق پاسخ مثبت داده و راهی سرزمین عراق گردید.