#داستان_حضرت_ایوب_علیه_السلام_🍃 قسمت اول 👇 نام حضرت ايوب چهار بار به عنوان يكى از پيامبران و بندگان صالح خدا ذكر شده است. علامه طبرسى در مجمع البيان، سلسله نسب حضرت ايوب را چنين ذكر نموده: ايوب بن اموص بن رازج بن روم بن عيصا بن اسحاق بن ابراهيم عليهم ‏السلام بنابراين ايوب با پنج واسطه به حضرت ابراهيم می‏رسد و از سوى ديگر مادر ايوب، از نواده‏ هاى حضرت لوط عليه‏ السلام بود. حضرت ايوب در سرزمين جابيه، يكى از نقاط معروف شام چشم به جهان گشود، و پس از بلوغ، از طرف خداوند به پيامبرى مبعوث گرديد تا مردم آن سرزمين را از بت پرستى و فساد به سوى خداپرستى و عدالت بكشاند، او 93 سال عمر كرد. آن حضرت هفده سال مردم آن سرزمين را به سوى خداى يكتا دعوت كرد، هيچكس جز سه نفر، به او ايمان نياوردند. او همسر با ايمان و بسيار مهربانى، به نام رُحْمه داشت كه در سخت‏ترين شرايط، به ايوب خدمت كرد، و نسبت به او وفادارى نمود. گرچه ايوب چندان در هدايت قوم خود توفيق نيافت، ولى خودسازى و صبر و استقامت او، همواره در تاريخ درس مقاومت و خودسازى به انسان‏ها آموخته و می آموزد، و موجب نجات انسان‏ها می شود. حضرت ايوب بر اثر دامدارى، داراى گوسفندان و شترها و گاوهاى بسيار شد، و ثروت كلانى به دست آورد، به علاوه در توسعه كشاورزى كوشيد، و داراى مزارع، باغ‏ها، ساربانان، چوپانان، غلامان و فرزندان بسيار گرديد. ولى همه تلاشهايش بر اساس عدالت بود، حقوق الهى و حقوق مردم را ادا می كرد، و همواره نعمت‏هاى الهى را شكر می نمود، و هرگز امور مادى او را از عبادت الهى باز نداشت، اگر در انجام دو كار ناگزير می شد، آن را كه براى بدنش دشوارتر و خشن‏ تر بود بر می ‏گزيد، و همواره در كنار سفره ‏اش يتيمان حاضر بودند. بعضى نوشته ‏اند: ايوب هفت پسر و سه دختر داشت، و داراى شش هزار شتر و چهارده هزار گوسفند، و هزار جفت گاو و هزار الاغ بود. كوتاه سخن آن كه در ميان انواع نعمت‏هاى الهى از مادى و معنوى قرار داشت، و همواره شكر و سپاس الهى می گفت، و به عبادت خدا اشتغال داشت، و به مستمندان رسيدگى می ‏كرد، و آن چه از وظايف و مسؤوليت‏هاى دينى و انسانى بود، همه را به گونه شايسته انجام می ‏داد. ادامه دارد.....