سید بن طاووس در کتاب شریف اقبال الأعمال از محمد بن ذکوان نقل کرده که به حضرت صادق گفتم: فدایتان شوم، اکنون ماه رجب است، دعایی به ما بیاموزید که خداوند مرا با آن نفع بخشد. حضرت فرمود: بنویس بسم الله الرحمن الرحیم در صبح و شام هر روز ماه رجب پس از هر نماز خود بگو: یا من ارجوه لکل خیر
در این دعا سوالی می توان مطرح کرد: چرا همه خیرها از خداست؟ چرا همه خیر ها و خوبی ها به وجود مقدس او منتهی می‌شود ؟
ممکن است علت های زیادی داشته باشد و پاسخ‌های متفاوتی از جنبه‌های مختلف کلامی فلسفی و عرفانی به این سوال داده باشد. اما به طور ساده می‌توان استدلال کرد :
خداوند متعال عالم علی الا طلاق است. ذره‌ای جهل و نقص در ذات بی همتای او راه ندارد. راهگشای استقرار دو حدیث زیبا و پر مغز از امیرالمومنین است:
العلم اصل و کل خیر* ریشه همه خیر و خوبی هاست .
الجهل اصل کل شر* جهل و نادانی ریشه همه شهر ها و بدی هاست.
رساتر آنکه، اصل و اساس همه خیر ها علم است و عالم علی الاطلاق تنها خداوند یکتاست. پس همه خیرها پیش او و از اوست. ریشه همه بدی‌ها و پستی‌ها جهل و نادانی است که وجود مقدس خداوند به کلی از آن بری است، بالطبع شر و‌نقص و بدیی از جانب او وجود ندارد و هر بدی که به ما می‌رسد از خود ماست. (تحفه رجبیه از سید اسماعیل شاکر،صفحه ۱۵)
#مدرسه‌فاطمه‌الزهرا‌سلام‌الله‌علیها‌اردکان
#واحد‌پژوهش
#دعای‌ماه‌رجب