همهٔ موجودات عالم، قبل از وجود عینی، موجود به وجود علمی بوده اند. تمام موجودات، در علم الهی حضور داشته اند. لذا مخاطب به خطاب "کُن" الهی شدند و از علم به عین آمدند. همان‌گونه که خداوند با امر "کُن" موجودات را از وجود علمی به وجود عینی، به شکل تجلی [نه به شکل تجافی] نازل می کند، اولیاء الهی هم می توانند به مقامی برسند که حقایقی به امر آنها در نظام عینی تحقق پیدا کند. عارف به وسیلهٔ همت بلندی که دارد، قدرت خلاقیت پیدا می کند و به اذن الله می تواند خلق کند و می توانند به امر خود ایجاد و انشاء کند. 📚ارمغان آسمان (شرح رساله انسان در عرف عرفان) صفحه ۲۷۴ تذکرة الاولیاء ---♡♡🍃🌺🍃♡♡--- @kowsarnewsgiulan