همه مخالفان و موافقانش او را خردمندترین مرد زمانه می دانستند حسین بن روح پایگاه اجتماعی و موقعیت دینی والایی کسب کرد تا آنجا که همه مخالفان و موافقانش او را خردمندترین مرد زمانه می دانستند، البته این امر همان فقاهت، دانش و تقوای وي بود. وي در برابر متعصبان و قدرتمندان روزگارش مامور به تقیه بود. با این همه، از سال 312 -317 (ه .ق) گرفتار زندان خلیفه عباسی شد، اما در این مدت هم به وسیله چند وکیل کارهای شیعیان را سر و سامان داد. از نکات مهمی که در زمان وی روی داد، موضوع برخورد با کتاب های گمراه کننده بود. ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی معروف به «ابن ابی العزاقر» که از علمای صاحب تالیف بود، به خاطر جاه طلبی و حسادت ادعای نیابت کرد و آرای فاسد دیگری که حلول و تناسخ را تایید می کرد، بر زبان راند. مدتی بعد بر دست حسین بن روح نامه ای از امام زمان در لعن وی صادر شد. در پی این واقعه، مردم نزد حسین بن روح آمدند و از تکلیفشان در مقابل کتاب های شلمغانی - که خانه هایشان را پر کرده بود - پرسیدند؟ او پاسخ داد: همان را می گویم که ابومحمد حسن بن علی عسکری (عليه‌السلام) فرموده است. وقتی در باره کتاب های بنی فضال از امام حسن عسکری(علیه‌السلام) پرسیدند، حضرت فرمود: آنچه از ما روایت کرده اند، بپذیرید و هر چه از خود گفته اند، ترک کنید.