هر وقت رسول اكرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) لباس جديدى مى‏ پوشيدند، خداوند را سپاس مى‏ گفتند و سپس بينوايى را مى ‏خواستند و لباس قديمشان را به او مى‏ دادند و مى ‏فرمودند: مسلمانى كه فقط براى رضايت خداوند عز و جل، لباس كهنه خود را به مسلمان فقيرى بدهد، تا هنگامى كه لباس به تن آن فقير است، در پناه و خير و ضمانت خداوند است، چه زنده بماند و چه بميرد. كانَ مِن افِعاْلِهِ(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) اِذا لَبِسَ الثَّوبَ الجَديدَ حَمِدَ اللّه‏َ ثُمَّ يَدعو مِسكينا فَيُعطيهِ القَديمَ، ثُمَّ يَقولُ: ما مِن مُسلِمٍ يَكسو مُسلِما مِن شَمْلِ ثيابِهِ ـ لا يَكْسوهُ اِلاّ لِلّهِ عز َّوَ جَلَّ ـ الاّ كانَ فى ضَمانِ اللّه‏ِ عز َّوَ جَلَّ و حِرزِهِ و خَيْرِهِ و اَمانِهِ حَيّا و مَيّتا؛ مكارم الاخلاق ص۳۶ امام باقر(عليه‌السلام)فرمودند: كار خير و صدقه، فقر را مى‏ بَرند،بر عمر مى‏ افزايندو هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏ كنند. اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنفيانِ الفَقرَ وَ يَزيدانِ فِى العُمرِ وَ يَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ من لا یحضره الفقیه ج۲ص۶۶ح۱۷۲۹