زندگی گاهی ما را در گرداب روزمرگی‌ها غرق می‌کند و فراموش می‌کنیم که در این هیاهو، چه چیزهایی را از دست می‌دهیم. دیروز، قبل از رفتن به هیئت، تصمیم گرفتیم به دیدار خانواده شهید هریری برویم. به قول شاعر، گاهی باید از خود دور شویم تا دوباره خود را پیدا کنیم. ما رفته بودیم تا از یاد و خاطره شهید بگوییم، اما در واقع خودمان را در آغوش محبت و صبر خانواده‌اش یافتیم. در آن لحظات، متوجه شدیم که عشق و فداکاری این خانواده چقدر عمیق و پرمعناست. ما آمده بودیم تا دلداری بدهیم، اما در عوض، از آنها درس صبر و ایستادگی گرفتیم. پدر شهید هریری با چشمان پر از عشق و درد، داستان‌هایی از فرزندش را برای ما تعریف کرد. هر کلمه‌اش مانند چراغی در تاریکی، راه را برای ما روشن‌تر می‌کرد. واقعاً پدران و مادران و همسران شهدا، با صبر و استقامتشان، چراغی در دل تاریکی‌ها هستند. آنها نه تنها یاد شهیدان را زنده نگه می‌دارند، بلکه با عشق و فداکاری‌شان، ما را به یاد ارزش‌های انسانی و معنوی می‌اندازند. جای آنهایی که در این دیدار نبودند، واقعاً حس می‌شد. این دیدار، نه تنها یک ملاقات، بلکه یک سفر معنوی بود که ما را به عمق عشق و فداکاری پیوند داد. ‌━━━⊰❀ 🕊❀⊱━═━ 📌 چهارشنبه ۱۹ دی‌ماه #بانوان_هیئت_لبیک_تا_ظهور #کارگروه_ایثار_شهادت 🌐 کانال هیئت لبیک تا ظهور @labbayktazohoor 🌐‌ کانال طرح نخبگانی لبیک @tarhelabbayk