🔰 فتح فضا با ماهواره‌برهای بومی وزارت دفاع 🔹 جمهوری اسلامی ایران از دهه 80 تلاش‌های زیادی به منظور ورود به باشگاه فضایی داشته و در این زمینه موفق شده پرتاب‌های تحقیقات زیادی را انجام دهد تا نهایتا مسیر برای رسیدن به فضا باز شود. 🔹 اما برای پیشبرد اهداف در بخش فضایی، به صورت کلی باید 3 نیاز اصلی تامین شود تا بتوان در مسیر فضایی شدن، موفق بود. این سه بخش شامل ساخت ماهواره، ساخت ماهواره‌بر و در اختیار داشتن پایگاه پرتاب است. 🔹 از این سه بخش اصلی، عملا دو بخش برعهده وزارت دفاع بوده و این وزارتخانه تلاش‌های زیادی در جهت تحقق اهداف توسعه‌ی بخش فضایی در این دو بخش انجام داده است. طراحی و عملیاتی شدن پایگاه فضایی امام خمینی (ره) به عنوان پایگاه پرتاب، در همین راستا بود اما در اختیار داشتن پایگاه پرتاب بدون ماهواره‌برهایی که بتواند ماهواره‌های تولید شده توسط متخصصان جوان صنعت فضایی کشورمان را به فضا ببرد، عملا کاری بی‌فایده و عبس بود. 🔹 در این راستا، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با استفاده از توان علمی متخصصان کشورمان، دست به طراحی و توسعه ماهواره‌‌برها زد و موفق شد ماهواره‌برهای زیادی را به منظور رساندن ماهواره‌های متنوع به مدارهای مختلف طراحی و تولید کند. 🔹 اما با این وجود، رسیدن به حدی که بتوان گفت کشور در حال حرکت در مسیر رسیدن به مدارهای بالا است، نیاز بود که ماهواره‌برهای بومی به منظور رساندن ماهواره به مدار 500 کیلومتری طراحی و ساخته شود و وزارت دفاع موفق شد با همت متخصصانش، این نیاز کشور را رفع کند. 🔹 ماهواره بر ذوالجناح با بیش از 25 متر طول و 52 تن وزن که ساخت وزارت دفاع است، می‌تواند محموله‌هایی تا 200 کیلوگرم را تا مدار 500 کیلومتری بالا ببرد. البته غیر از ذوالجناح، وزارت دفاع ماهواره‌بر دیگری هم ساخته که سیمرغ نام دارد؛ این ماهواره‌بر هم قادر است ماهواره‌های با وزن بیش 250 تا 300 کیلوگرم را تا مدار 500 کیلومتری بالا ببرد. 🔹 جدای از این ماهواره‌برها، وزارت دفاع هم‌اکنون در حال طراحی و ساخت ماهواره‌برهای دیگری است که ماهواره‌های ایرانی را به مدارهای بالاتری ببرد؛ دو نمونه از این ماهواره‌بر‌ها که پیشتر معرفی شده‌اند، سریر و و سروش نام دارند. 24-news.ir/vdchxqnq.23nkqdftt2.html اندیشه جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students