بارالها! همان گونه که دلم را به یاد مولایم آبادان ساختی، سلاحم را نیز برای یاریش از نیام بیرون آر، و اگر مرگ، این قضای حتمی بر بندگانت، بین من و دیدار حضرتش فاصله افکند، هنگام ظهور آن عزیز مرا در حالی که کفن بر تن آراسته‌ام، از قبر برانگیز، تا در رکاب آن حضرت به جهاد برخیزم، آری، در همان صف و در شمار همان رزمندگانی که در کتاب خویش مدح و ثنایشان کرده و گفته‌ای؛ "آنان بسان سدی پولادین، سخت محکم و پرصلابت‌اند" بارالها! این انتظار بس طولانی شد; و بدکاران بسی ما را شماتت کردند، و فتح و پیروزی بر ما سخت گردید ... پس، او را به فریاد تمامی مستضعفان و مظلومان برسان! 📚 مفاتیح الجنان. دعای عهد