تازگی ها هرگاه از دیگران می رنجم، یا حتی نگرانم که چه قضاوت هایی پشتِ پرده ی تظاهرشان، برایم می کنند؛ چشمانم را می بندم و این قسمت از جمله ی معروف "دیل کارنگی" را در ذهنم مرور می کنم "دیگران به اندازه ی سردردشان حتی، به مردنِ من و تو اهمیت نمی دهند... " و همین برای بیخیال شدنم کافیست... و من نگران قضاوتهای مردمی که به اندازه ی سردردشان هم برایشان مهم نیستم، نخواهم بود... رازِ آرامش همین است‌... 🌱