نظر اسلام درباره مردی که جلوی نامحرمان نام همسرش را می‌برد 🔹 آنچه بعدها حتی در میان متشرعین تحت تأثیر عادات و عرف‌ها پیدا شد مافوق توصیه‏‌های اخلاقیِ اسلامیِ مسلّم است. در عرف‌های متأخر حتی ذکر نام همسر، نوعی کشف عورت [یعنی پرده برداشتن از امری که انسان از آن شرم دارد] تلقی می‌شود. 🔸 پیغمبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و سایر ائمه اطهار(ع) در محاورات خود نام همسرشان را می‌بردند که خدیجه یا فاطمه یا امّ حمیده چنین و چنان کرد؛ ولی امروز اگر یک مرجع تقلید نام همسر خود را بدون تعبیراتی از قبیل «اهل بیت» یا «والده فلانی» یا «خانواده» و امثال اینها ببرد کاری زشت تلقی می‌شود؛ درصورتی که رسول اکرم(ص) از همسرش با کلمه‏ «حمیرا» تعبیر می‌کند که نشان‌دهنده زیبایی و رنگ پوست اوست. 🔹 همچنین امروز یک ملای معروف و مورد توجه عوام اگر همسرش سر تا پا پوشیده نباشد و بخواهد از جلوی جمعی عبور کند امری مستنکر(بد) تلقی می‌شود. ستر وجه (صورت) و کفین(کف دست) به اجماع فقهای فریقین واجب نیست، حداکثر این است که مستحب است؛ اما اگر همسر یک روحانی موجّه میان عوام، ستر وجه و کفین نکند از هر فسقی برای آن روحانی مهمتر جلوه می‌کند. 🔸 شیخ انصاری در «کتاب النکاح» راجع به سیره‏‌های امروز که ارزش چندانی ندارد به موضوع نظر بر محاسن مخطوبه مثال می‌زند و می‌گوید با اینکه قطعاً از نظر شرعی جایز است ولی امروز اگر به شخص محترمی این‌چنین پیشنهاد شود که دخترت را می‌خواهم برای ازدواج ببینم فوق‌العاده مستنکر (خیلی بد) تلقی می‌شود. 🔹 پس آنچه بعدها رخ داده، بالاتر است از حدود توصیه اخلاقیِ اسلامی. البته خود اعراب، نه اولیای دین، در این جهت بی‏‌تأثیر نبوده‏‌اند. خشونت خاص عُمَری و حلول روح او حتی در مدعیان دشمنی‏‌اش سهم به سزایی در این موضوع داشته است. در آخر کتاب [مسئله حجاب] به این مطلب اشاره شده است. 📗 شهید آیت‌الله مطهری، پاسخ‌های استاد به نقدهایی بر کتاب مسئله حجاب‏، ص۱۴ ♥️➣ @loveshqq 〇عاشقانه‌های‌پاڪ⇧