بازگشت || محمدامین رضایی
🔹مکتب سرمایه‌داری به سرمایه اجازه می‌دهد که به این نوع از تولید بپردازد؛ یعنی سرمایه می‌تواند کارگرانی را برای گردآوری چوب از درختان جنگل یا استخراج نفت از چاه‌های نفت اجیر کند و اجرت آن‌ها را بپردازد و این اجرت، همه سهم کارگر در نظریه سرمایه‌داری در توزیع است و با این شیوه سرمایه، مالک همه چوب‌های جنگل یا آن منابع طبیعی که کارگران به دست آورده‌اند می‌شود و حق دارد آن‌ها را به هر قیمت که بخواهد، بفروشد. 🔸اما در نظریه اسلام درباره توزیع، این نوع تولید جایی ندارد؛ زیرا در نظریه اسلامی، محصول اولیه فقط و فقط از آن تولید کننده است و ابزار مادی که در تولید شرکت داشته‌اند تنها به همان اندازه که حقشان است اجرت می‌گیرند. بنابراین، برخلاف نظریه سرمایه‌داری توزیع، که در آن، تولیدِ تولید کننده اجرت می‌گیرد و این مالک ابزار تولید است که اجرت می‌دهد و محصول را تملک و هر طور بخواهد در آن تصرف می‌کند، می‌بینیم که در نظریه اسلامی، این مالکان ابزار تولید هستند که از کارگر اجرت می‌گیرند و محصول فقط و فقط از آن کارگر تولید کننده است....مبنایی که اجرت‌های مورد تایید اسلام را تفسیر می‌کند این است که اجرت مشروع در نظریه اسلامی بر پایه استوار است. 📚شهید صدر، مقاله نظریه اسلام درباره توزیع منابع طبیعی، کتاب بارقه هاص۱۵۶ 🔻سوال: اگر این نظریه اسلام است چند درصد مناسبات سیاسیت گذاری، ساختارهای ما بر این نظریه استوار است؟ بسط بازارهای مالی مثل بورس و...با این نظریه میسازد؟ اصلا چند درصد از حزب اللهی ترین افراد اینگونه فکر میکنند یا حتی این حرف را شنیدند که نظریه اسلام این است که محلل و خالق تولید سرمایه است نه پول؟ اگر این نگاه جاری باشد اساسا تبعیض و طبقاتی شدن در جامعه شکل می گیرد؟ ✍ 🔻عکس نوشته eitaa.com/m_amin_rezai/2985 eitaa.com/joinchat/3252879362C12bea3a2ca