🏝سلام صاحب مهربانی‌های مدام، مهدی جان سرانجام این رمضان‌های دلتنگ، به فطر معطر ظهور، پیوند می‌خورد و جان‌های عطشناک از فراق شما از چشمه‌ی زلالِ دیدارتان سیراب می‌شود... سرانجام شما بازمی‌آیید و زندگی، شکرستان می‌شود و بوی خدا همه جا می‌پیچد... کاش زودتر بیایی تا سرتاسر سهله را سفره‌ی افطار بچینیم! تو میزبان باشی به گسترده‌ترین سفره‌ی کرامتت، ما میهمان باشیم به شیرین‌ترین خرمای عمرمان چه روزهای خوبی خواهد بود! نه تو دیگر تنهایی در زندان غیبت، و نه ما تنهاییم در روزگار ظلمت...