📜 #حب_ذات 🔹 حب ذات همان کشش انسان به سوی کمال است. انسان بر اساس همین حب ذات، خواهان بقاست. این #حب_ذات مختص انسان نیست و به همه هستی تسری دارد؛ از مرتبه جمادات شروع می‌شود و بر همین اساس حتی در مرتبه مولکولی نیز میل به بقا و پایداری دارد و در مقابل فروپاشی مقاومت می‌کند. گیاهان نیز حب ذات دارند و به همین دلیل خواهان جذب نور و آب و.. و دفع آفات برای بقا و کمال خود هستند. حیـوان نیـز در مرتبه بالاتـر از گیاه و جمـادات، حـب ذات دارد و با قوه شهوت و غضب جذب کمالات و دفع نقایص می‌کند. بر همین اساس است که با تولید مثل به بقا نوع خویش کمک می‌کند. همین #کمال_طلبی جمادی، نباتی و حیوانی در انسان نیز در مرتبه شدیدتر وجود دارد. 🔹 انسان نسبت به سایر موجودات می‌تواند فراتر رود و با قوه عاقله و #روح_انسانی که دارد و با ادراکات و گرایش‌های عالی خود رشد کند؛ چنانچه شهید مطهری (رضوان الله تعالی علیه) می‌فرماید: "انسان می‌تواند از زمان و مکان فراتر رود. انسان با توجه به #حب_ذات قوی‌تری که دارد می‌تواند در حد قامت انسانی خود به سمت خدا حرکت کند." 🔹 خدا در انسان این حب ذات را قرار داده تا کمالات و رشد را دوست داشته باشد و این با خودخواهی مذموم فرق دارد زیرا در خودخواهی فقط انسان در «من حیوانی» خودش می‌ماند و محبوس می‌شود و خود را مقابل دیگران می‌بیند اما اگر یک نفر با استفاده از حب ذات و با اصول رشدی قصد خدایی داشته باشد، با جامعه و مردم به سمت رشد حرکت می‌کند و در اینجا حب ذات و خودخواهی رنگ «دیگرخواهی» دارد. ادامه دارد..