" ادب خواجه نصیرالدین طوسی در برابر امامین کاظمین (علیهما السلام) " هنگام وفات خواجه نصیرالدین طوسی رحمت الله علیه به او گفتند اجازه بده جنازه تو را به نجف اشرف ببریم و آنجا دفن کنیم. در پاسخ گفت من از امام کاظم (علیه السلام) خجالت می کشم که وصیت کنم جنازه ام را از کاظمین بیرون ببرند. . . شاگردان او اصرار می‌ کنند تا آیه یا حداقل بیتی از اشعارشان را روی سنگ قبر بنویسند تا آیندگان صاحب قبر را بشناسند، اما خواجه نصیر می‌ فرماید تنها اسم مرا روی سنگ قبر بنویسد، زیرا وقتی قبر من در جوار این دو امام است، شایسته نیست جمله‌ ای مبنی بر بزرگداشت من روی قبر نوشته شود. . . اگر هم خواستید چیزی بنویسید، این آیه از قرآن کریم باشد: "و کلبهم باسط ذراعیه بالوصید" (مربوط به حکایت اصحاب کهف و سگ آنها است که در دم غار نشسته است، گويى نگهبانى آنان را به عهده داشت) با آن همه عظمت و آن همه خدمات علمی و فرهنگی به عالم تشیع می‌گوید: «من همچون سگ اصحاب کهف در آستانه مزار ائمه در شهر کاظمین زانو زده ام» #حکایات کانال عرفانی (دانای اسرار) @allamezarabadi