⚜نامه ۶ از نامه هاى امام، علیه‌السلام، به معاویه: همانا با من بیعت کردند، همان مردمی که با ابوبکر، عمر و عثمان بیعت کردند، بر همان پایه و [با همان] شرط‌هایی که با آنان بیعت کردند، پس کسى که حاضر بود نمی‌توانست خلیفه‌ی دیگری انتخاب کند و آن که غایب بود نمی‌تواند بیعت مردم را نپذیرد. همانا شورای مسلمانان از آنِ مهاجران و انصار است. اگر مردم بر کسی گرد ‌آمدند و او را «امام» نامیدند، رضای خدا در آن است. اگر کسى کار آنان را نکوهش کند یا بدعتى پدید آورد، او را به جایگاه بیعت قانونی بازمی گردانند. اگر سر باز زد، با او پیکار می‌کنند؛ زیرا راهى را برگزیده است که خلاف راه مؤمنان است و خداوند بر گردن او نهد، آنچه خود بر عهده گرفته است. ای معاویه به جانم سوگند، اگر به عقل خود بنگری و نه به هوای نفس، حتماً مرا بی‌گناه‌ترین انسان در [ریختن] خون عثمان خواهی دید و خواهی دانست که من از آن ماجرا دور بودم، مگر آنکه بخواهی مرا به جنایت ناکرده متهم کنی و پنهان کنی، چیزى را که بر تو آشکار است. والسلام. 🆔 @boordar