مجازات روزه خواری در ملأعام در قانون یکی از موضوعاتی که با فرارسیدن ماه مبارک رمضان مورد توجه مردم قرار می‌گیرد نگاه قانونی و حقوقی به موضوع روزه‌خواری است. بر اساس موازین دین مبین اسلام روزه گرفتن از واجبات دین است که همه مسلمانان در ماه مبارک رمضان مکلفند این واجب الهی را رعایت کنند؛ اما با این حال دین اسلام شرایط بیماران و مسافران را در نظر گرفته و برای این قبیل افراد شرایطی لحاظ کرده است که بتوانند بدون مشقت و سختی این ماه مبارک را بگذرانند. البته روزه خواری بدون دلیل و عذر شرعی عملی حرام است. عمل روزه‌خواری در ملأعام در ماه مبارک رمضان رفتاری ناپسند است و حتی افرادی که عذر شرعی دارند باید حرمت روزه‌داران را حفظ کنند. طبق اصل هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دعوت به خیر، #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر وظیفه‌ای همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت است و شرایط و حدود و کیفیت آن را #قانون معین می‌کند. همچنین قانونگذار جمهوری اسلامی ایران روزه خواری را صراحتاً جرم انگاری نکرده؛ اما چیزی که در قانون به آن تأکید شده روزه‌خواری در ملأعام و تظاهر به آن است و طبق ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی «هرکَس علناً در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرام نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل داری کیفر نیست ولی عفت عمومی را جریحه‌دار نماید فقط به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.» ╭─── │ 📖 @feqh_ahkam ╰──────────