♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام هنگام جنگ (دربارۀ زد و خورد با دشمن) بياران خود مى‌فرمود: (۱) گريزى كه در پى آن بازگشت و شكستى كه بعد از آن هجوم و حملۀ به دشمن است بر شما ناگوار نباشد (ننگ ندانيد، چنانكه اعراب تصوّر ميكنند؛ زيرا بسا مصلحت در گريز است تا دشمنان سنگرهايشان رها كرده پيش آيند و شما از پشت سر حمله نموده آنها را محاصره نمائيد، يا آنكه اگر بر اثر هجومِ دشمن گريختيد نوميد نشويد؛ بلكه سبب شكست خود را تدارك كرده باز گرديد) (۲) و حقوق شمشيرها را بپردازيد (با دلاورى شمشير بر دشمن فرود آوريد) و پهلوها (ى آنها) را بر زمين برسانيد (آنان را بخاك افكنده نابود سازيد) و به نيزه افكندنى كه به اندرون (دشمن) كارگر شده و به شمشير زدنِ استوار، خود را وادار ساخته بسيار كوشش داشته باشيد و آوازها را بميرانيد (اضطراب و نگرانى بخود راه نداده با دل آرام رو به دشمن آوريد) زيرا آن بيشتر ترس و نگرانى را دور ميكند، (۳) سوگند به آن كه دانه را شكافت و انسان را آفريد (منافقين و دو رويان مانند معاويه و عمرو ابن عاص و مروان و ديگران در باطن) #اسلام نياوردند، ولى (از ترس) زير بار رفتند (خود را مسلمان جلوه دادند) و كفر (شان) را پنهان داشتند و هنگامى كه براى آن يارى كنندگان يافتند آنرا آشكار ساختند (پرچم مخالفت با دين و زد و خورد با ما را افراشتند.) فهرست نامه‌های نهج‌البلاغه