📖 ‮در دومين و سومين دستور مى‌فرمايد: «زمام هوا و هوس خود را در دست گير و نسبت به آنچه بر تو حلال نيست بخيل باش؛ زيرا بخل به خويشتن، راه انصاف را در آنچه محبوب و مكروه است به تو نشان مى‌دهد»؛ (فَامْلِكْ‌ هَوَاكَ‌، وَ شُحَّ‌ بِنَفْسِكَ‌ عَمَّا لَا يَحِلُّ‌ لَكَ‌، فَإِنَّ‌ الشُّحَّ‌ بِالنَّفْسِ‌ الْإِنْصَافُ‌ مِنْهَا فِيمَا أَحَبَّتْ‌ أَوْ كَرِهَتْ‌). مالكيّت هواى نفس كه امام عليه السلام بر آن تأكيد فرموده، آن است كه به هنگام هيجان شهوات، انسان بتواند خود را كنترل كند و به عكس اگر هواى نفس، مالك فكر و عقل و نيروى انسان شود او را به هر پرتگاهى مى‌كشاند. در حديثى از عليه السلام مى‌خوانيم «احْذَرُوا أَهْوَاءَكُمْ‌ كَمَا تَحْذَرُونَ‌ أَعْدَاءَكُمْ‌ فَلَيْسَ‌ شَيْ‌ءٌ‌ أَعْدَى لِلرِّجَالِ‌ مِنِ‌ اتِّبَاعِ‌ أَهْوَائِهِمْ‌ وَ حَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ‌؛ از بترسيد همان‌گونه كه از دشمنان بيم داريد، چرا كه چيزى دشمن‌تر از پيروى هواى نفس و آنچه «بى‌حساب» بر زبان انسان جارى مى‌شود نيست». در ديگرى در غررالحكم از امام اميرالمؤمنين على عليه السلام آمده است: «أمْلِكُوا أنْفُسَكُمْ‌ بِدَوٰامِ‌ جِهٰادِهٰا؛ از طريق جهاد مداوم در برابر خواسته‌هاى نفس مالك نفس خويش شويد» بخل به خويشتن در برابر آنچه حرام است مفهومى جز اين ندارد كه انسان همچون بخيل كه حاضر نيست درهم و دينارى از اموال خود را به كسى بدهد در برابر محرمات ايستادگى كند. نتيجۀ اين كار آن است كه راه انصاف را در همه حال مى‌پويد؛ خواه در امورى كه مورد علاقۀ اوست يا امورى كه مورد علاقۀ او نيست. سپس امام عليه السلام در چهارمين دستور به مسألۀ بسيار مهمى اشاره مى‌كند كه از سماحت و عظمت قوانين اسلامى پرده برمى‌دارد و چيزى را كه در آن روز در دنيا مطرح نبود عنوان مى‌كند و مى‌فرمايد: «و قلب ❤️ خويش را كانون رحمت و محبّت و لطف به رعيّت قرار ده»؛ (وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ‌ الرَّحْمَةَ‌ لِلرَّعِيَّةِ‌ وَ الْمَحَبَّةَ‌ لَهُمْ‌ وَ اللُّطْفَ‌ بِهِمْ‌) ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────