‍ سید مهدی میر داماد ﺑﺮ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﯼ ﻛﺮﺑﻼ ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﺳﯽ ﻛﺮﺑﻼ،ﻭﺻﻒ ﻛﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﻟﺖ،ﺩﻩ ﻛﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻛﺮﺑﻼ،ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻣﯿﮕﯽ؟ ﺑﺮ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﯼ ﻛﺮﺑﻼ ﺑﺮ ﺩﻟﻢ ﺗﺮﺳﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻛﺮﺑﻼ ﺑﺎ ﺳﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﺑﮕﻮ : ﻛﺮﺑﻼ،ﯾﺎ ﻛﺮﺑﻼ،ﯾﺎ ﻛﺮﺑﻼ ﺩﯾﺪﯼ ﻧﺰﺩﯾﻚ ﻛﺮﺑﻼ ﻛﻪ ﻣﯿﺸﻦ،ﻭﺻﻒ ﺍﻟﻌﯿﺶ،ﻧﺼﻒ ﺍﻟﻌﯿﺶ،ﺁﺩﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﻣﯿﺸﻪ،ﻫﯽ،ﺭﻭ ﭘﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ،ﺗﻮ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﺒﯿﻨﻪ،ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮔﻨﺒﺪﯼ ﻛﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ،ﻛﺪﻭﻡ ﮔﻨﺒﺪﻩ ﻃﻼﺳﺖ،ﻣﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﺳﻔﺮﯼ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﻓﺘﻢ،ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮔﻨﺒﺪﯼ ﻛﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﯾﻨﻪ : ﺳﻘﺎﯼ ﺩﺷﺖ ﻛﺮﺑﻼ ﺍﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ،ﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ،ﺑﺬﺍﺭ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﮕﻢ : ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺑﺮﺍ ﭼﯽ ﻣﯿﺮﯼ ﻛﺮﺑﻼ،ﺍﻭﻝ ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﺮﻡ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ،ﺁﺧﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﺣﺴﯿﻦ ﺯﺩ،ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺭﻭ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺱ،ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ﺧﯿﻤﻪ ﺍﺕ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺑﺰﻥ،ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻣﺎ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﺍﺭﯾﻢ،ﻫﻤﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﻣﺎ ﯾﻪ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺩﺍﺭﯾﻢ،ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﻩ،ﺑﺬﺍﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻡ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﻗﺮﺹ ﺑﺎﺷﻪ،ﺍﯾﻦ ﯾﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ،ﯾﻪ ﺣُﺴﻦ ﺩﺍﺷﺖ،ﺍﻭﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ﺩﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ،ﻫﺮﺟﺎ ﻣﯿﻮﻣﺪﻥ ﻧﮕﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﯿﻤﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻮﺩ،ﺩﺷﻤﻨﻢ ﻣﯿﺪﯾﺪ،ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ،ﻭﻗﺘﯽ ﻋﻤﻮﺩ ﺧﯿﻤﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺩ،ﺩﺷﻤﻦ ﺩﯾﺪ ﺧﯿﻤﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺱ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻩ،ﮔﻔﺘﻦ : ﺣﺎﻻ ﻭﻗﺘﺸﻪ،ﻫﺮ ﻛﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﺮﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﺑﺮﻩ ﺑﺮﻩ،ﺁﯼ حسین