. من از نگاه تو دورم ولی تو چشم خدایی چہ می شود ڪه دمی دیده ای بہ من بگشایی تمام عمر ڪنار تو بودم ای دل غافل نیافتم ڪه تو بودی ندیدمت ڪه ڪجایی چنان ڪه جدّ تو می رفت در سرای فقیران چہ می شود بہ سرای من فقیر بیایی دعا هم از نفست خستہ شد ندیدمت آخر بیا بگو چہ دعایی ڪنم ڪه رخ بنمایی دلم بہ دست و لبم در دعا و دیده به راهت مگر بہ فیض نگاهی دلم زڪف بربایی دل مریض مرا ای مسیحِ آل محمّد تو مرهمی تو طبیبی تو نسخہ ای تو دوایی بیا ڪه خاڪ قدم هات را به دیده گذارم بیا ڪه زنگ زآیینه ی دلم بزدایی بہ دور ڪعبہ گشتم بہ یاد روی تو گشتم تو ڪعبہ ای تو مقامی تو زمزمی تو صفایی تو سجده ای تو رڪویی تو نیّتی تو قیامی تو حمدی و تو قنوتی تو ذڪری و تو دعایی بقیة الله خیرٌ لڪم ڪه هست به قرآن بہ شأن توست تو تنها بقیة الله مایی ستاره می شمرد در شب فراق تو «میثم» ڪه صبح گردد و چون قرص آفتاب برآیی .