. بذکر حق کن استقبال ، از پیغمبر اکرم (ص) دل شب آمنه تنها ولی تنها خدا با او نه عبدالله زنده نه زنان آشنا با او دعا می خواند و بودی آفرینش همصدا با او سخن می گفت  فرزندش محمد (ص) در خفا با او امیدش بود و معبودش ، وجودش بود و مولودش محمد بود مقصودش ، زهی از بخت مسعودش گرفتش در بغل مانند جان خویشتن مریم زیک سو رو به قبله مادرش حوا دعا گویش ز یک سو آسیه گل بوسه گیرد از گل رویش ز یک سو مام اسماعیل همچون گل کند بویش ز یک سو دست های مریم عذرا به پهلویش که کم کم درد او کم شد رها از درد و از غم شد جمال حق مجسم شد محمد (ص) ماه عالم شد به استقبال او خیزید از جا ای بنی آدم در آن شب بارگاه آمنه خلد مخلد شد در آن شب جلوه گر مرآت حسن حی سرمد شد در آن شب آفرینش محو و مات روی احمد شد در آن شب بوسه زن مادر به رخسار محمد (ص) شد چه عبدی در سجود آمد چه نوری در وجود آمد چه غیبی در شهود آمد ، خدا را هر چه بود آمد که او با هر دمش ، بر آفرینش ، جان دهد هر دم چو آن تابنده اختر زاد آن نور مجسم را نه آن نور مجسم بلکه وجه الله اعظم را فروغی تافت از نورش که روشن کرد عالم را ندا آمد که زادی بهترین فرزند آدم را مبارکباد لبخندت ، گرامی باد فرزندت بهین عبد خداوندت محمد (ص) طفل دلبندت که می خوانند مدحش را ، خدا و انبیا با هم تو امشب آدم و نوح و و خلیل دیگر زادی ذبیح و خضر و داود و کلیم برتری زادی مسیحا ، نه ، مسیحای مسیحا پروردی زادی تو امشب بر همه پیغمبران پیغمبری زادی رسل در تحت فرمانش ، کتب یک جمله در شانش هزاران خضر عطشانش ، صدا اسماعیل قربانش مبارک ای گرامی مادر پیغمبر اکرم (ص) زمین مکه دیشب غرق در نور محمد (ص) بود چراغ آسمان لبخند زن بر روی احمد بود جهان آفرینش بهتر از خلد مخلد بود تجلای خدا در چهره عبدی موید بود موید باد قرآنش ، گرامی باد فرقانش معطر باد بستانش ، جهان در تحت فرمانش بنای اوست در سیل حوادث کوه مستحکم محمد (ص) ای چراغ روشنی بخش جهان آرا بر افروز و بر افروزان بنور خویش دل ها را بلرزان با نهیب آسمانی کاخ کسری را ندای تفلحوا از عمق جان برکش بخوان ما را تو ما را دانش آموزی ، تو مهر عالم افروزی تو برق اهرمن سوزی ، تو در هر عصر پیروزی لوای تو است با دست خدا بر دوش نه طارم هماره بوی عطر خلد از خاک درت خیزد همیشه نور توحید از فراز منبرت خیزد ندای تفلحوا از مکتب جان پرورت خیزد فروغ دانش از کرسی درس جعفرت خیزد ششم مولا ششم رهبر ، ششم هادی ششم سرور ششم فرمانده داور ، ششم فرزند پیغمبر که شش خورشید حق از سلب او تابیده در عالم الا ای ام فروه آفتاب داور آوردی محمد (ص) را محمد (ص) را کتاب دیگر آوردی تعالی الله که مثل آمنه پیغمبر اوردی تو چون بنت اسد در دامن خود حیدر آوردی بعصمت مادرش زهرا (س) بصورت چون حسن (ع) زیبا حسینی خو علی (ع) سیما امام باقرش بابا که با عید محمد (ص) عید میلادش بود توام کتاب من کتاب الله و دین مصطفی دینم تولای امیر المومنین (ع) عهد نخستینم مرام جعفری و مهرالله آئینم نه کاری بوده با انم نه حرفی مانده با اینم محب آل اطهارم ، علی (ع) را دوست میدارم ز خصمش نیز بیزارم ، به یارش تا ابد یارم نباشد غیر حب و بغض ، دین و مذهب (میثم)