. داغ رفح به قلب خبر می‌زند شرر سرها بدون تن شده تن‌ها بدون سر وقتی جهان گرفته زبان در دهان خود آتش زبانه می‌کشد و می‌دهد خبر یک‌سو نشسته‌است به سوگ پدر، پسر سویی دگر نشسته به سوگ پسر، پدر آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشند ای پلک های تر شده ای بغض شعله‌ور می‌سوزم از صدای زنی در میان دود می‌سوزم از کنایه این روضه بیشتر .