میزنه یاس دلم جوونه
که میاد از یارم یه نشونه
سرود جشن ولادت ارباب
طنینش امشب تا آسمونه

من و دل و شیدایی
من و می و رسوایی
فلک هم ندیده چون تو دلربایی

منم اون کسی که تو سینه اش یه لوح سفیده
رو لوح سفید ضمیرم خدای تعالی یه نقش الهی کشیده
با خط طلایی که رنگ به رنگ یه ایوون تو صحن حریم خدایی نوشته
که این دل که مست جمال خدا از السته

دلی که تموم وجودش بری از همه عالمینه
دلی که گلش از یه خاکی که پاکه
یه آبی که خون دلش از حسینه

میزنه یاس دلم جوونه
که میاد از یارم یه نشونه
سرود جشن ولادت ارباب
طنینش امشب تا آسمونه

من و دل و شیدایی
من و می و رسوایی
فلک هم ندیده چون تو دلربایی

تو آسمون دلم یه ماهه
نا امیدی بدترین گناهه
شیر خدا امشب بی قراره
پسر شیر خدا تو راهه

مدینه یه شهره
یه شهری که امشب ستاره میباره
به یمن قدوم یه طفلی که مولا دو چشماش به راهش

یه حجره یه مادر که روی جمالش که مثل گل یاس سفیده نشسته
یه شبنم میگیره مدد از خدا و یه ذکری که نم نم میخونه

من و غم و تنهایی
من و سر سودایی
که از راه رسیده شاه کربلایی

میزنه یاس دلم جوونه
که میاد از یارم یه نشونه
سرود جشن ولادت ارباب
طنینش امشب تا آسمونه