🌹مرادقلی🌹: همه عا لم فنا باقي حسين است//  محرم ميكيده ساقي حسين است كجائيداي شهيدان خدائي  بلا جويان دشت كربلائيد كجائيد اي سبك بالان عاشق  پرنده تر زمرغان هوائيد همه رفتند و تنها مانده ام من//  ز همراهان خود جا مانده ام من به یاد کرخه و فاو و شلمچه //  به یاد خاک گلگون حلبچه یکی درد و یکی درمون پسنده  // یکی وصل و یکی هجران پسنده من از درمان و درد و وصل و هجران //  پسندم آنچه را جانان پسنده گلی گم کرده ام می جویم او را  //  به هر گل می رسم می بویم او را گل من یک نشانی در بدن داشت //  یکی پیراهن کهنه به تن داشت خودم دیدم که صحرا لاله گون شد      زمین از خون یاران غرق خون بود خـــــــــــودم دیدم فضای آسمانها        پــــــــــــــــر از انا الیه راجعون شد خـــــودم دیدم که نور چشم زهرا        جراحــــــــات تنش از حد فزون شد اگــــــــــر چه در کنار نهر علقَم         ز گـــــــــریه منع کردم خواهرم را خودم دیدم که زهرا ناله می کرد        خــــــــــودم دیدم سرشک مادرم را مکن منعـــــــم اگر با اینهمه داغ         زنـــــــــــم بر چوبۀ محمل سرم را گلــی گم کرده ام می جویم او را         به هر گــل می رسم می بویم او را خــــودم دیدم که دلها مرده بودند         خــــــــــودم دیدم همه افسرده بودند خــــودم دیدم کبوترهای معصوم         همـــــــــه سر زیر پرها برده بودند خـــــــــــودم دیدم که گلهای نبوت        ز بــــــی آبی همه پژمرده بودند همان جــــــایی که فرزندان زهرا        بجـــرم عشق سیلی خورده بودند گلــــی گم کرده ام می جویم او را        به هر گل می رسم می بویم او را خـودم دیدم زمین دریای خون بود        خـودم دیدم که عالم لاله گون بود خـــــــــودم دیدم گلوی اصغرم را        خـــــــودم در بر کشیدم اکبرم را خــــودم دیدم حسینم تشنه جان داد        چه جـــــانی بر لب آب روان داد خــــــــــــودم دیدم کنار نعش اکبر       حسینـــــــم می زد بر سر و سینه خــــــــــــــودم دیدم ز بالای بلندی       کــــــه محبوب خدا را سر بریدن خـــــــــــودم دیدم طناب ظلم بستن       به دست و بازوی آن شیر زن ها میــــــــان این همه گلگون کفن ها        کنــــــون من مانده ام تنهای تنها کنـــــــــــار قتـــــــلگه آمد به یادم        کــــه بی خود گشتم و از پا فتادم بــــــــــــه رگهی برادر بوس دادم        بــــــــه جای مادرم زهرا حسینم اگر کشتن چرا آبت ندادن  //   چرا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن //   کفن بر جسم صد چاک نکردن اگر کشتن چرا مویت کشیدن   //  چو گرگان پنجه بر رویت کشیدن برادر جان سلیمان زمانی  //   چرا انگشت و انگشتر نداری چرا بر تن برادر سر نداری  //    بمیرم من مگر مادر نداری خودم دیدم حیسن را سربریدن  //  خودم دیدم که در خونش کشیدن خودم دیدم گلوی اصغرم را  //  خودم در برکشیدم اکبرم را تموم زندگیم مال حسینه  //   دلم همواره دنبال حسینه مگه هر کی بد شد دل نداره   // مگه عشقت برام حاصل نداره شب های جمعه می گیرم هواتو                                                                                               شب های جمعه می گیرم هواتو//  اشک غریبی می ریزم براتو بیچاره اونکه حرم رو ندیده  //   بیچاره تر اونکه دید کربلاتو آه امون از غریبی، صبوری//  آه چه جوری بسازم با دوری شاه کرامت کجا تو کجا من   // این کربلایت چه ها کرده با من اشکای زهرا، تو صحرا براتو  //  شب های جمعه صبوری برا من بیچاره اونکه حرم رو ندیده // بیچاره تر اونکه دید کربلاتو آه حرم باز پر از بوی سیبه //  آه خدایا حسینم غریبه