استاد وزیری فرد: مهم‌تر از ، زهد باطن است؛ یعنی انسان در دلش باشد. همان‌که خدا فرمود: «لِکَيْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ».[۱] ما باید ارزشمان ذاتی باشد و نه بالعرض و دنیایی! نداشتن زهد، یعنی خلاف معنای این آیه شریفه که همان ناراحتی و خوشحالی‌های پوچ و بی‌محتوای دنیایی است. ما چنین خوشحالی‌ها یا ناراحتی‌هایی را در ندیدیم. مشکلات و کم و کسری‌های فراوانی در زندگی ایشان بود، اما هیچ وقت ندیدیم از مشکلات ناراحت باشد. معلوم بود در دل ایشان جای گرفته است. ----------------- [۱]. تا بر آنچه از دستتان مى‌رود اندوهگين نباشيد و بدانچه به دستتان مى‌آيد شادمانى نكنيد. https://eitaa.com/joinchat/4076208147Cf5eedbd72d