شصت و چهارم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- آفرينش بى‌هدف و انسان رها نيست، زيرا بيهودگى وبى‌هدفى در شأن خدا نيست. 2- ذات مقدّس الهى را از هر فكر و انديشه‌اى برتر و افعال او را از هر امر باطل، پاك ومنزّه بدانيم. 3- حكومت حكيمانه، حقيقى، مطلق ومنحصربه‌فرد، از آنِ خداست. 4- پيامبر اسلام (ص) عاشقانه طالب شنيدن و گرفتن وحى بود. 5- فراگيرى هر چيزى به تناسب خود آدابى دارد. 6- نهى‌ها وعتاب‌هاى قرآن نسبت به پيامبر، نشانه‌ى صداقت پيامبر است وگرنه كسى خود را مورد نهى وعتاب قرار نمى‌دهد. 7- در بيان قوانين الهى، بايد به شرايط زمانى توجّه كرد. 8- علم را از عالم حقيقى طلب كنيم. 9- براى علم و دانش نهايتى نيست و فارغ التحصيل معنا ندارد. 10- علم حقيقى، قرآن مجيد است. 11- اگر كسى را از چيزى نهى مى‌كنيم، در مقابل، راه صحيح و حقّ را هم به او نشان دهيم. 12- افزون طلبى در كمالات ارزش است. 13- علم، وسيله‌ى رشد انسان‌هاست. 14- علمى داراى ارزش و اعتبار است كه همراه با فراگيرى آن، ظرفيّت انسان نيز زياد شود و رشد كند. 15- اگر چه خداوند مى‌تواند بدون دعا هم لطف كند، ولى از پيامبرش مى‌خواهد كه دعا نمايد. 16- در دعا از كلمه ربّ و ربوبيّت خدا استمداد كنيم. 17- جز خداوند، علم همه حتّى علم پيامبر محدود است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄