صد و شانزدهم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- سؤال و پرسش روانكاوى لازم دارد؛ زير سؤال بردن قيامت به خاطر دلبستگى به دنياست. 2- علاقه به دنيا زمانى بد و قابل سرزنش است كه يا شديد باشد و يا ملازم رها كردن قيامت باشد. 3- علاقه به دنيا بسترى براى انكار معاد است. 4- دنيا زودگذر است. گويا دنيا براى به آخر رسيدن عجله دارد و به سرعت سپرى مى‌شود. 5- يك دل، دو دوستى برنمى‌دارد. 6- انسان از عَجَل آفريده شده، اگر با عقل و وحى خود را مهار نكند، تنها به فكر دنياى عاجل است. 7- يكى از شيوه‌هاى تربيت مقايسه بين كفر و پاداش است. 8- مسايل روحى و روانى در چهره انسان اثر مى‌گذارند. 9- كسانى كه در دنيا تنها خداوند را عبادت كردند، تنها به او توكّل كردند، تنها نسبت به او خاشع بودند و از احدى نهراسيدند، تنها از او كمك خواستند، در آن روز نيز تنها به او نظر دارند. 10- دلبستگى به دنيا و رها كردن آخرت سبب اندوه و گرفتگى چهره در قيامت است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄