🩸فاطمه‌اش را به خاک سپرد ... در حالی که هنوز خون تازه از پهلویش می‌آمد... در نقلی آمده است: 🥀 روز بعد از شهادت صدیقه کبری سلام‌اللّه‌علیها، جناب مقداد با عمر درگیر شده و به او گفت: 📋 مٰاتَتْ اِبنةُ رَسولِ اللّه و الدَّمُ يَنزِفُ مِنْ جَنبِها بِسَبِبِ ضَربَةِ سَيفٍ و سَوط‍‌ٍ ضَرَبتَها أنتَ... ▪️دختر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به شهادت رسید در حالی که از پهلویش به سبب آن ضربه‌ای که تو با شمشیر و تازیانه بر او زدی، خون تازه جاری بود... 📚 کامل بهائی {تعریب} ، ج١ ص۳۹۶ 🔖 و وقتی‌که برای نبش قبر به اطراف قبر مطهر صدیقه کبری سلام‌اللّه‌علیها آمدند، در آنجا جناب «عقیل» هم با عمر درگیر شد و به او گفت: 📋 ضَرَبتُمُوها بِالأمسِ و خَرَجَتْ مِنَ الدّنيا وَ ظَهرُها مُدمَیٰ ▪️ {شمایی که اکنون آمده‌اید تا بر جنازه مطهرش نماز بخوانید،} همین دیروز بود که آن مظلومه را کتک می‌زدید! او در حالی از این دنیا رفت که از پهلویش خون تازه می‌آمد... 📚کامل بهایی{تعریب} ، ج۱ ص۳۹۷ ✍ می‌شویمت که آب شوم در عزایِ تو یا خویش را به‌خاک سپارم به‌جای تو قسمت نبود نیّتِ گهواره ساختن تابوت شد تمامیِ چوبش برایِ تو گر وا نمی‌شدند گره های این کفن دق مرگ می‌شدند زِ غم، بچه‌های تو خون جای آب می‌چکد از سنگِ غسلِ تو خون می‌چکد که زنده کند ماجرایِ تو در بود و شعله بود و در اُفتاد رویِ تو گُم شد میانِ خنده‌یِ مَردُم صدایِ تو در بود و شعله بود و از آن در عبور کرد هر کس که بود نیمه شبی در دعایِ تو حالا زمانِ غسلِ تو فهمیده‌ام چرا رویِ تو را ندید کسی تا شفایِ تو تنها نه جای دست و زخم و کبودی است آتش اثر گذاشته بر چشمهای تو