پیش می‌آید گاهی در زندگی‌ات به هر دری که میزنی بسته است! به هر دیواری ، که چنگ می‌اندازی میبینی انگار نه‌ انگار‌... دست و پا میزنی در مشکلاتت ، مثل اینکه حبس شوی در یک اتاق نمور و بی‌روزنه و در بسته . که حال ، حکایت همان مشکلات است که هیچوقت راه فراری برایشان نداشتیم . حالا هی مدام از این در به آن در بزنیم فایده که ندارد . باز برمیگردیم به همان خانهٔ اول . یاد بگیریم این مَن گاهی نیاز به رفع خستگی، نیاز به نجنگیدن برای هیچ چیز دارد . این مَن را رها کنیم ، چای بنوشیم و به دست‌های خدا خیره شویم که سهم‌مان از معجزه‌اش به وقتش رخ میدهد. 𖧷⚘❥꯭·.,¸¸,.·´⚘༅࿐ 𖧷⚘❥꯭·.,¸¸,.·´⚘༅࿐ 𖧷⚘❥꯭·.,¸¸,.·´⚘༅࿐ .