مَدرَس/ ۸
♨️ حافظِ قرآن حافظ مانند مولانا بالصراحه به تلمیح و تأویل و تفسیر دست نمی‌یازد. استناد وی به قرآن در راستای رسالتی است که بر دوش دارد، حافظ در بسیاری از غزلیاتش به ما می‌گوید که وی حافظ قرآن است. لطایف حکمی اش برگرفته از وحی است قرآن را به چارده روایت می‌خواند انیس همیشگی‌اش کلام خداست: • ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد لطایف حکمی با نکات قرآنی • عشقت رسد به فریاد گر خود به‌سان حافظ قرآن ز بر بخوانی با چارده روایت • حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور • ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ به قرآنی که اندر سینه داری • حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی دام تزویر مکن چون دگران قرآن را • ای چنگ فرو برده به خون دل حافظ فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست • زاهد از رندی حافظ نکند فهم چه باک دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند 🏷️ همین چند نمونه کافی است تا نشان دهد که حافظ با قرآن محشور بوده و حتی ساخت و بافت سخنش را از قرآن می‌گرفته است. گفته‌اند که ساخت مثنوی مولانا به قرآن ماننده‌تر است. این سخن را درباره غزلیات حافظ نیز می‌توان گفت. این تنوع و تکراری که در محور افقی و عمودی غزلیات حافظ دیده می‌شود یکسره برگرفته از قرآن است. قرآن کتابی به‌سان کتب مرسوم نیست که نظمی ساده و یک رویه داشته باشد. نظم و ساخت او کمی پیچیده است. 📚تاثیرپذیری ذهن و زبان حافظ از قرآن دکتر مجتبی بشردوست 📌 کانال تخصصی ادبیات در ایتا @madras8
376 مشاهده