الإمام الصادق علیه السلام: اللّهُمَّ إنّی ... أعوذُ بِک أن أتَکلَّفَ طَلَبَ ما لَم تَقسِم لی، و ما قَسَمتَ لی مِن قِسمٍ، أو رَزَقتَنی مِن رِزقٍ، فَائتِنی بِهِ فی یسرٍ مِنک و عافِیةٍ، حَلالًا طَیبا. و أعوذُ بِک مِن کلِّ شَی‏ءٍ زَحزَحَ بَینی و بَینَک، و باعَدَ بَینی و بَینَک، أو نَقَصَ بِهِ حَظَّی عِندَک، أو صَرَفَ بِوَجهِک الکریمِ عَنّی. امام صادق علیه السلام: بار خدایا! ... پناه مى‏برم به تو از این که در طلب آنچه قسمت من نکرده‏اى، خویشتن را به رنج افکنم؛ بلکه آنچه را قسمت من کرده‏اى، یا رزقى را که روزى‏ام نموده‏اى، به آسانى و با عافیت و حلال و پاک به من برسان. و پناه مى‏برم به تو از هر آنچه میان من و تو جدایى بیفکند و مرا از تو دور کند یا بهره مرا در نزد تو بکاهد یا روى گرامى‏ات را از من بگرداند. بحار الأنوار: ج 97 ص 372.