[تفسیر نمونه - تفسیر: - جلد ۱۲، صفحه ۲۵]  در حدیثی از امام باقر ع و امام صادق ع می‌خوانیم: "نوح، همه روز صبحگاهان و عصرگاهان این دعا را می‌خواند: اللهم انی اشهدک ان ما اصبح او امس بی من نعمة فی دین او دنیا فمنک، وحدک لا شریک لک، لک الحمد و لک الشکر بها علی حتی ترضی، و بعد الرضا. : "خداوندا من ترا گواه می‌گیرم که هر نعمتی صبح و شام به من می‌رسد، چه دینی و چه دنیوی، چه معنوی و چه مادی، همه از سوی تو است، یگانه ای و شریکی نداری، حمد مخصوص تو است و شکر هم از آن تو، آن قدر شکرت میگویم تا از من خشنود شوی و حتی بعد از خشنودی". سپس امام افزود شکر نوح این گونه بود [۱] . ---------- [۱]: ۱) مجمع البیان ذیل آیه.