تناقضات یک لذت جوی منحرف(بخش اول) ✍یکی از فریبکارترین فرقه های مطرح در دایره شبه معنویت ها فرقه اوشو است که سبکی کاملا غیر اخلاقی در معنویت جویی دارد. ✍ به مانند بسیاری دیگر از سران عرفان های کاذب معنویت جویی را مترادف با لذت جویی بی قید و شرط می داند اما در این موضوع گرفتار تناقضاتی است که در بخش اول نوشتار به موضوع لذت جویی پرخطر و در بخش دوم به تناقضات گفته های وی اشاره می کنیم. ✍او انسان را به بهره بری و درک تمام لذات دنیا فرا می خواند و به پیروان خود این درس را می دهد که نیاز نیست در این راه تقیدی داشته باشند و منحصر باشند!! اوشو این راه را برای رسیدن به کمال آدمی مهم می داند! ✍با توجه به این مسئله اگر فردی بخواهد در مقابل هوس ها و خواهش های نفسانی بایستد، اگر کسی بخواهد شهوات نفسانی و غیر اخلاقی خود را کنترل کند در مقابل لذت جویی ایستاده است و لاجرم از درک کمالات به دور خواهد بود!! 👈 اوشو می‌گوید: «نسبت به لذات جسمانی، حساس باشید؛ هستی در دست رستان است و تمام اسرار، بسیار به شما نزدیک‌اند، زیرا این تنها راه شناخت پدیده‌های اسرارآمیز است. پذیرای لذت جسمانی بودن، نشان‌گر آن است درهایتان به روی هستی، باز است و آماده‌اید که با تپش‌های آن، هماهنگ شوید. اگر پرنده‌ای آواز بخواند، انسانی که قابلیت پذیرش لذات جسمانی را داشته باشد، خود را احساس می‌کند که آواز، از عمیق‌ترین مرکز هستی‌اش، به بیرون، انعکاس می‌یابد… رشد واقعی، این است که باز، پذیرا و اینکه نسبت به هر چیز، تأثیرپذیر باشید؛ ولی درعین حال، تحت تأثیر چیزی قرار نگیرید. می‌توانید در میان لذات جسمانی باشید، ولی بخشی از آن‌ها نباشید.» ✍در واقع از نظر اشو انسان با ارضای نیازهای خود و لذت بردن از آن‌ها است که به کمال، راه می‌یابد. او می‌گوید: «لذت‌جویی، پُلی برای رشد و کمال است.» این رویکرد هیچ تناسبی با اخلاق نداشته و مانعی اصلی در رسیدن به معنویت الهی است./ رهپویان هدایت 📚 پی‌نوشت: - تائوئیسم و عرفان شرق دور، ج ۲، ص ۲۰۵ - راز، ج2، ص ۱۰۴ @mafaz_news