مفتی جعفر حسین، مبارز پاکستانی بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. امام خمینی که در میانه‌ی قرن ۱۴ هجری، پرچم پرافتخار و عزت‌آفرین «قیام لله» را بر دوش گرفت، انگار جانی تازه به کالبد جهان اسلام دمید و آزادی‌خواهان مسلمان از گوشه و کنار سرزمین‌های اسلامی یکی‌یکی سر بلند کردند و فریاد ایستادگی و مقاومت در برابر دیکتاتورها و ابرقدرت‌ها را هرچه رساتر سر دادند. کشور اسلامی پاکستان نیز از این قاعده مستثنیٰ نبود و رهبری آگاه و بیدارگری دغدغه‌مند و دردآشنا، می‌رفت که حریّت و آزادگی به فراموشی سپرده شده‌ی هموطنان مسلمان‌اش را به ایشان بازگرداند. ۶۹سال عمر پربرکت نور دیده‌ی حاج چراغ‌دین، در همین راه سپری گشت؛ از وقتی خود را شناخت، یا در حال تعلیم بود، یا در حال تعلّم، یا در حال تبلیغ بود، یا در حال ارشاد و روشنگری، یا در حال مبارزه و افشاگری بود، یا مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی، ... چراغ پرفروغ ایالت پنجاب، در همان اوان کودکی و خردسالی، فراگرفتن قرآن و حدیث را آغاز نمود، و در ۱۲ سالگی راهی حوزه‌ی علمیه شده، رسماً تحصیل علوم دینی را دنبال کرد. او بعدها در مدرسه‌ی علمیه‌ی ناظمیه در لکهنو هند، و چند سال بعد، در شهر نجف‌اشرف، برای تکمیل مبانی علمی و نظری خویش، کوششی جهادگونه داشت تا اینکه بلاخره پس از طی دوران طولانی هجرت علمی، به پاکستان بازگشته، ملقب به «مُفتی» شد. مُفتِی جعفر حسین در کنار همه‌ی مشغله‌های علمی، از امور اجتماعی‌سیاسی جامعه‌ی پاکستان غافل نبود؛ او در زمان خودش، رهبر شیعیان پاکستان، رئیس حزب اسلامی نفاذ فقه جعفریه، و ... بود که خدمات بسیار ارزنده و ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت. از جمله اقدامات سیاسی‌اجتماعی مفتی در طول دوران زعامت و مسؤلیت‌اش: - مبارزه بر علیه قانون زکات بر اساس فقه اهل‌سنت. - تنظیم کتاب‌ها و متون آموزشی دانش‌آموزان شیعه بر طبق آموزه‌های تشیع جعفری اثنی‌عشری. - و ... که طی معاهده‌ی اسلام‌آباد به امضای ایشان و حکومت وقت پاکستان رسید. خدمات علمی مفتی جعفر حسین هم قابل توجه است: - تأسیس حوزه‌ی علمیه‌ی جعفریه. - ترجمه‌ی قرآن کریم و نهج‌البلاغه و صحیفه‌ی سجادیه به زبان اردو. - تألیف کتاب دو جلدی سیرة امیرالمؤمنین علیه السلام. - و ... از آن جمله است. ناصر عباس جعفری (دبیر کل مجلس وحدت مسلمین پاکستان) در باره‌ی شخصیت والای مفتی جعفر حسین چنین گفته است: «از حکمت اندیشه و رفتار نترس وی، حتی دیکتاتورهایی مانند ضیاءالحق هم وحشت داشتند. هیچ قدرتی نمی‌توانست وی را از بیان حقیقت در مقابل بزرگترین دیکتاتور و تأیید موقعیت اصولی و اخلاقی خود بازدارد. مفتی جعفر حسین سرانجام در ۲۰ ذی‌القعده‌ی ۱۴۰۳ (۷ شهریور ۱۳۶۲) بر اثر عارضه‌ی ریوی دار فانی را وداع گفته، پس از تشییعی باشکوه، در لاهور به خاک سپرده شد. روحش شاد. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی‌ دهبالایی (ایلامی) جمعه ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ ؛ ۲۰ ذی‌القعده ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam