آقای پزشکیان جای بغض ما درد میکند.
در این کشور دهها میلیون نفر آدم هستند که قرار نیست با تغییر دولتها وزیر و وکیل و مدیر و مسئول شوند. دولتها معمولا چیزی به ما نمیافزایند. ما در طبقهای زندگی میکنیم که معمولا سیاستگذارها روی دوش آنها سفره تهور در تصمیمگیری را پهن میکنند و میدانند که این جماعت بمیرد هم شانه خالی نمیکند.
آدم های معمولی که گاه رهبرشان آنها را خواص شناسایی کرده اما برخی سیاستمدارها آنها را عوام میدانند.
آقای پزشکیان جای بغضم درد میکند. رسوب دعواهای سیاسی شما بزرگترها روی سقف زندگی ما مینشیند و آن را سنگین میکند. گاه آنقدر که میخواهد فروریزد روی سر ما. اما شما هیچ گاه ابزار رصدش را ندارید و نمیبینید که چه اتفاقی برایمان میافتد.
من به شما رأی ندادم؛ اما امروز شما را رئیس جمهور خود و دیگران میدانم. این اتفاق در مورد آقایان خاتمی و روحانی هم افتاد. هیچ گاه مسئله ایران را فدای حب و بغض شخصی نکردهام. هر گاه مردم ایران موج برداشتند به سویی تلاش کردم کمترین آسیب را داشته باشم.
آقای پزشکیان در این دوره رقابت هم سیاهی هوای نفسها خیلی ما را آزرد و میآزارد.
این روزها اما چشم ما به شماست که آیا خواهی توانست روی دست همه هوی نفس ها بازی کنی و دل ما را قرص کنی به عقلانیت انقلابی و حمایت جانانه از منافع مردم یا از فشارها خسته میشوی و تسلیم موجسازیها میشوی.
خدا میداند فرصتی نداشتیم برای سید شهید سوگواری کنیم. دردش هنوز در سینههای ما سنگینی میکند و التهاب فراقش فرونمینشیند.
نگرانیم که آیا دوران پیش رو امتداد فریادهای تندروهای کارشناسنماست یا دوران سستعنصرهای اندیشمندنما یا عقلای قوم که با شرح صدر سعی دارند ایران را از واگراییهای مزمن بازدارند و حول محور اسلام و ایمان و قانون جمع کنند.
ژست پدرانه شما بشارت است برای ما و سادگیهایتان چشمروشنی. میشود این دوره بر خلاف محاسبات پیشینی امثال من امتداد مقبول و معتبری از رئیسی عزیز باشد اگر پدرانههای شما گنجایش این ملت بزرگ را داشته باشد. شاید تمام تصمیمات شما مطلوب من و چون من نباشد. مشکلی نیست. مهم آن است که پس از طی این دوران شما با ستون خیمه انقلاب و اساس وحدت ما، ولیّ فقیه همراه و همدل و همدم باشید.
نشانههای خوبی در حال ظهور است. امیدوارم اصالت شما فرصتهای «ما» شدن را در ما بیش از پیش برانگیزد.
شاید درد بغض ما هم آرام شود.
@ghrarghahbasir