✅ در آن روزها با همین مسأله كه آن ایّام با مقدّمات كامل آموخته بودم آشنا شده بودم، قاعده ی معروف «الواحد لا یصدر منه الاّ الواحد» را آن طور كه یك حكیم درك می كند درك كرده بودم (لااقل به خیال خودم) ، نظام قطعی و لا یتخلّف جهان را با دیده ی عقل می دیدم، فكر می كردم كه چگونه سؤالاتم و چون و چراهایم یك مرتبه نقش بر آب شد؟ و چگونه می فهمم كه میان این قاعده ی قطعی كه اشیاء را در یك نظام قطعی قرار می دهد، و میان اصل «لا مؤثّر فی الوجود الاّ اللّه» منافاتی ندیده آنها را در كنار هم و در آغوش هم جا می دهم، معنی این جمله را می فهمیدم كه «الفعل فعل اللّه و هو فعلنا» و میان دو قسمت این جمله تناقضی نمی دیدم، «امر بین الامرین» برایم حل شده بود