مباحث_معرفتی تفاوت مؤمنان در بهره مندی از نور ولایت امام غایب علیه السلام براساس تشبیه امام غایب علیه السلام به خورشید پشت ابر و بهره وری مؤمنان از نور ولایت ایشان، در زمان غیبت، میزان بهره مندی هر کس از وجود امام غایب علیه السلام به میزان دارائی و اندوخته هایش از نور ولایت ایشان بستگی دارد. بهره مؤمنان از این نور، متفاوت است و همین تفاوت، باعث اختلاف درجه افراد در بهره وری از امام غایب علیه السلام می شود. محور و اساس ولایت امام علیه السلام معرفت ایشان است و از آن جا که معرفت امام علیه السلام دارای اقسامی است (معرفت به اسم و صفت که قبلا تشریح شد) که بحث معرفت به اوصاف امام علیه السلام نیز درجاتی دارد ، حظ و بهره مؤمنان از معرفت امام علیه السلام در یک رتبه و درجه قرار نمی گیرد. علاوه بر این، معرفت، آثار و لوازمی دارد و مهمترین آنها عبارتند از: تسلیم و محبت به ایشان، ذکر آن حضرت، تعلم و تعلیم علوم ایشان، انتظار فرج امام علیه السلام، دعا برای وجود مقدس حضرت، #نصرت ایشان، احساس حضور در محضر امام علیه السلام و رعایت ورع در دین. بروز و ظهور هر یک از این آثار، به درجه معرفت شخص نسبت به هر یک از اوصاف امام علیه السلام باز می گردد. هر قدر، درجه معرفت انسان، بالاتر رود، این آثار بیشتر بروز و ظهور پیدا می کند و هر چه معرفتش ضعیف تر باشد، ظهور این آثار کم رنگ تر شده و حتی ممکن است به ادعای زبانی هم نرسد. بروز این آثار به لحاظ وسعت و نیز از جهت عمق آنهاست. مثلاً در مورد دعا برای امام زمان علیه السلام کمیت و کیفیت دعاهای مؤمن، متناسب با معرفتش نسبت به آن حضرت، متفاوت می شود. به علاوه عمق این اثر می تواند بر اساس میزان معرفت به هر یک از صفات آن حضرت، تفاوت کند، چرا که ممکن است انسان، نسبت به برخی از صفات آن بزرگوار، معرفت عمیق تر دارا باشد و به تناسب همین ژرفای بیشتر معرفت، اثر افزون تری از آن ببیند. به هر روی، تفاوت در معرفت امام عصر علیه السلام، در کم و کیف دعا برای ایشان و نیز سایر لوازم و آثار معرفت تأثیر می گذارد و به این ترتیب، ولایت هر کس نسبت به امام علیه السلام، متأثر از مجموع همه این آثار و لوازم بر محوریت معرفتهایش نسبت به اوصاف مختلف امام علیه السلام خواهد بود. در این صورت با کم و زیاد شدن هر یک از این معرفتها یا آثار آن، ولایت شخص، کم و زیاد می گردد و شاید هیچ دو نفری را نتوان یافت که دقیقاً یک درجه از ولایت را داشته باشند. حتی می توان گفت که حظ و بهره هر فرد نیز در طول حالات مختلفش در طول زندگی یکسان نمی ماند و شدت و ضعف دارد. اینجاست که ابواب گسترده ای از گونه های استفاده از امام غایب علیه السلام پیش روی فرد فرد اهل ایمان، باز می شود و هر کس می تواند با عمق بخشیدن به معرفتهای خود نسبت به اوصاف امام علیه السلام و التزام بیشتر و بهتر به آثار و لوازم این معرفتها، حظ و بهره خویش – از وجود ایشان در زمان غیبت – را بیشتر و بهتر کند.در این وادی، مؤمنان تفاوتهای بسیار با یکدیگر دارند. برخی آن قدر ضعیف و کم بهره از معرفت و لوازم آن هستند که با وجود اعتراف و تصدیق اولیه نسبت به وجود امام غایب علیه السلام و مقام امامت ایشان، به خاطر سستی در عقیده خود و اهمیت ندادن به این امر خطیر، تا مرز انکار فایده وجودی امام علیه السلام در زمان غیبت سقوط می کنند و بدون آن که خودشان متوجه باشند، سخنانی را به زبان می آورند که عملاً مخالفان امامت به آن معتقد هستند و لذا آب به آسیاب دشمنان اهل بیت علیهم السلام می ریزند و به این وسیله، خود را در معرض از دست دادن نور ولایتی قرار می دهند که پیش از این دارا بودند. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج ایتا👈 https://eitaa.com/mahdaviatsahebazaman سروش👈 http://sapp.ir/mahdaviatsahebazaman