بسمه تعالی درباره یلدا از جهات مختلف می توان سخن گفت. ولی چون از لسان یک طلبه بخواهیم به آن نگاه کنیم، در درجه اول نگاه سنتی ما سلبی و منفی است، در حالی که اگر به دقت به آن بنگریم، دليلي بر جبهه گیری در برابر آن نیست.سنت های اسلامی برای ما محترم است، ولی سنت های محلی و یا میهنی مادامی که به کفر و شرک منجر نشود، می تواند مورد پذيرش و استفاده و عمل ما گردد. ایرانیان از قدیم برای فصل های سال اهمیت قائل بوده و اول هر فصل را جشن می گرفتند. از عید نوروز در اول فصل بهار، مهرگان در اول پاییز و یلدا در اول زمستان، که علاوه بر دید و بازدید و یا همان صله ارحام، از چاشنی سرور و خوشحالی نیز بهره مند است. بلی، اگر یکی از این جشن ها با ایام سوگواری پیشوایان معصوم و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) همزمان شود، حالت صله ارحام را باقی نگه می دارند و جشن و سرور را حذف. این کار پسندیده است. اصلا قوام خانواده ها با همین صله ارحام پایدار است. بدین جهت، نظر حقیر این است، ما طلاب و روحانیون شيعه در این قضایا با مردم همراه باشیم( با تاکید بر این که همراه با رفتار و کردار حرام نباشد)، تا آنان نیز در قضایای دینی، مذهبی و عبادی با ما همراه باشند. البته عناوین و نام های جشن های باستانی ایرانیان، شاید برخی با فرهنگ اسلامی شیعی ما مطابق نباشد، ولی باید تفکر کنیم و فرهنگ سازی نماییم و جهت جشن ها را به سمت صحیح و توحیدی سوق دهیم. من به این باور رسیدم که ما ایرانیان، اعم از شیعه و غیر شيعه و مسلمان و غیر مسلمان، در ابتدای چهار فصل سال چهار جشن میهنی داشته باشیم و صدا و سیما و رسانه های گروهی و فضاي مجازي به این سمت حرکت کنند و آن ها عبارتند از: ۱. عید نوروز در ابتدای فصل بهار ۲. آفتاب تابان در ابتدای فصل تابستان ۳. مهرگان در ابتدای فصل پاییز ۴. یلدا در ابتدای زمستان. درباره تثبیت آن ها مثل عید نوروز ادله روایی نیز داریم. اما جشن های انحرافی چهارشنبه سوری و سیزده بدر با آن باورهای عامیانه شان، نادیده گرفته شود و رسانه‌های گروهی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی آن ها را کلا بایکوت و به فراموشی بسپارند. این فرهنگ جشن های ملی و میهنی که از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران جهت‌دهی و مدیریت می گردد، می تواند در بسیاری از کشورها از جمله کشورهای همسایه یارگیری ما را تقویت کند. ✍سید تقی واردی. ۲۹ آذر ۱۴۰۲