آقا مهدی
آیت الله بهجت هر روز زیارت عاشورا می‌خواند با صد لعن و صد سلام؛ می‌فرمود: خدا چه برکتی به امام‌ حسین
علت ابتلائات دنیویه! ابتلائات دنیویه نسبت به مومنین در سنت حق تعالی حتمی است. خداوند مومنین را مورد آزمایش قرار می دهد. میزان و دلیل ابتلائات دنیویه به مقدار قرب و بُعد مومنین نسبت به خداوند است. ابتلاء صورت می گیرد به دلیل اِعراض تعلقی قلب از دنیا و اقبال تعلقی قلب به حق تعالی. اینکه عرض می‏کنم جهت دارد. خداوند روی آن لطف، رحمت و عنایتی که به دوستانش دارد آن ها را دچار ابتلائات دنیویه می کند. حالا این رشتۀ محبت ضعیف باشد یا قوی فرقی نمی کند، ابتلاء هم نسبت به مؤمنین متوسط و ضعیف می باشد و هم نسبت به و اولیا و کُمَّلین از که رشتۀ محبت آن ها شدید و قوی است. خداوند افرادی را که ایمان آن ها در حد متوسطی می باشد، برای اینکه ایمان این ها تحت جاذبۀ مظاهر دنیویه قرار نگیرند و تضعیف نشود یا نعوذبالله قطع نشود اینها را مبتلا می‏کند. نسبت به انبیا و اولیا تضعیف یا ایمان مطرح نیست بلکه ابتلا در مورد اینها به این جهت است که قوی هستند اما قوی تر بشوند شدید هستند اما اشد بشوند حالا هر تعبیری که شما بکنید. مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی ره @Rahe_hosseini |رٰاهِ حُسِیني