قال الصادق علیه السلام إنَّ حُبَّنا (أهلَ البَيتِ) يُنَزِّلُهُ اللّه ُ مِنَ السَّماءِ مِن خَزائِنَ تَحتَ العَرشِ كَخَزائِنِ الذَّهَبِ وَالفِضَّةِ، ولا يُنزِلُهُ إلاّ بِقَدَرٍ، ولا يُعطيهِ إلاّ خَيرَ الخَلقِ، وإنَّ لَهُ غَمامَةً كَغَمامَةِ القَطرِ، فَإِذا أرادَ اللّه ُ أن يَخُصَّ بِهِ مَن أحَبَّ مِن خَلقِهِ أذِنَ لِتِلكَ الغَمامَةِ فَتَهَطَّلَت كَما تَهَطَّلَتِ السَّحابُ، فَتُصيبُ الجَنينَ في بَطنِ اُمِّهِ. امام صادق علیه السلام:محبّت به ما [اهل بیت] را خداوند از خزانه هایی كه زیر عرش اوست و مانند خزانه های زر و سیم می باشند، از آسمان فرو می فرستد و آن را جز به اندازه نفرستد و جز به بهترین آفریدگان عطایش نكند. این محبّت را ابری است، همچون ابرهای باران زا؛ پس هرگاه خداوند بخواهد آن را به بنده ای كه دوستش می دارد اختصاص دهد به آن ابر فرمان می دهد و باران محبّت فرو می ریزد، همچنان كه ابرهای باران زا می بارند و این باران به جنین در شكم مادرش می رسد. منبع: تحف العقول: 313 عن أبی جعفر محمّد بن النعمان الأحول. ‌https://eitaa.com/joinchat/89457677C78b9b032dd