هر چقدر که می‌توانی صبور باش و آرام نه اینکه غصه‌ها را ردیف به ردیف، بچینی توی دلت و غمباد بگیری و آنوقت بگویی که صبورم... "صبور باش" یعنی:آنقدر فیتیله‌ی چراغِ توکلت را بالا بکشی، که نور آرامش حضورش تمام دلت را روشن کند . تمام دلت را به امید فردا که نه، به امنیت و شیرینی همین الان روشنِ روشن کند . بگذار گریه‌هایت که تمام شد، آفتاب مهربانی‌اش بتابد به دل و جانت...آرام بگیر که خدا همیشه به موقع و سر وقت از راه می‌رسد. ‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‎‎‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‌‌https://eitaa.com/mahdixxv