🌷امام مهدی شناسی ۱۷۸۰🌷 🔆 «عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلَى»(دعای ندبه) 🔆 «بندۀ کوچکت، دچار ابتلا شده است.» 🔷 از آثار معرفت امام این است که وقتی انسان در حضور خدای سبحان قرار می‌گیرد، احساس حقارت و کوچکی می‌کند و می‌گوید: «عُبَيْدَكَ»، من بنده کوچک و حقیر تو هستم که سرا پا به تو محتاجم. ❇️ با همۀ وجود ناتوانی‌ام را به تو اعلام می‌کنم و برای رسیدن به هر مطلوب و مقصودی به تو نیازمندم. 🔷 به تو اعلام می‌کنم که گرفتار هستم، نه گرفتار مشکلات روزمرۀ زندگی؛ گرفتاری بزرگ دارم و آن دوری از امام و طولانی شدن دورۀ غیبت است. 🍃 گاه و بی‌گاه برقی از منزل لیلی در زندگی‌ام نمی‌درخشد تا بگویم: برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر وه که‌با خرمن مجنون دل‌افگار چه کرد ✅ هرکس، در هر رتبۀ علمی، شغلی و خانوادگی قرار دارد، باید در محضر خدا و «ولیّ خدا» اظهار کوچکی کند، اعلام بندگی داشته باشد و به خدا نشان دهد که غیر او کسی را ندارد. در این فراز زبان حال ما این است: ❇️ «خدایا، حال که به من اذن حضور و توفیق دعا دادی، از خودت سراغ ولیّ‌ات را می‌گیرم؛ اما غریبه نیستم؛ بندۀ کوچک تو هستم و آمده‌ام وصال بزرگترین بنده‌ات را طلب کنم. بنازم به بزم محبت که آنجا گدایی به شاهی مقابل نشیند ⬅️ به کسی توفیق مناجات داده می‌شود که امام خود را شناخته باشد.گویا پس از معرفت امام، موانع بین بنده و خدا مرتفع می‌شود؛ به همین جهت پس از شناخت حضرت، فوراً طلب فریادرسی می‌کنیم و بدون معطلی ‌طالب دیدار امام می‌شویم. 🍃 به خدای سبحان عرض می‌کنیم: آگرفتار اسارت در دنیا، جهل به امام، غفلت از امام و فراق و هجران امام هستیم، خدایا! به فریاد این بندۀ گرفتار برس. ✍استاد بروجردی 🌺┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄🌺 https://eitaa.com/mahdiyava 🌺┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄🌺