#شرح_حکمت سی و ششم نهج‌البلاغه 🇮🇷 بدون شک آرزوها انگیزه حرکت انسان براى هرگونه فعالیت است؛ ولى هرگاه آرزو از حد اعتدال خارج شود و انسان به سراغ امور دست نیافتنى و یا غیر ضرروى و خارج از حد نیاز برود، طبیعى است که باید تمام تلاش و کوشش خود را براى رسیدن به آن بگذارد و همه چیز جز آن را فراموش کند و شب و روز به دنبال آن بدود. 🔹 چنین کسى از یک سو آخرت را به کلى به دست فراموشى مى‌سپارد و از سوى دیگر براى رسیدن به هدف خود هر وسیله اى را مباح مى‌شمرد و از سوى سوم در مقابل هر کس خضوع ذلیلانه مى‌کند و سرانجام گرفتار «سوء العمل» مى‌شود که امام در جمله حکمت آمیز بالا به آن اشاره فرمود. 🔹 در حالى که اگر دامنه آرزو را کوتاه مى‌کرد و به آنچه مورد نیازش بود قناعت مى‌نمود، وقت کافى براى رسیدن به وظایف الهى و اندوختن ذخیره هاى آخرت پیدا مى‌کرد و از آلوده شدن به حرام در امان مى‌ماند و عزت و کرامت خود را بر باد نمى‌داد. #با_سید_علی #مقاومت_تا_ظهور #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج @mahdiyebandareanzali