‏مقایسه‌ای میان سیستم بهداشتی کانادا و ایران (بر اساس تجربه‌ی عینی و شخصی): #بهشت‌کانادا : حالم بد است.باید بروم دکتر. سوال اول: دکتر خانواده داری یا نداری؟ اگر نداری بدبختی. باید بروی walking clinic. زمان انتظار؟ بین ۳-۶ ساعت برای دیدن دکتر عمومی. پزشک خانواده دارم. زنگ بزن به پزشک‌ت. زمان انتظار؟ بستگی دارد. بین دو تا چند روز. شاید هم اصلا مرخصی باشد. شاید اصلا جا به جا شده باشد. راه حل جایگزین: مراجعه به اورژانس. زمان انتظار: متوسط ۱۰ ساعت. سوال دوم: اگر به دکتر رسیدی و نیاز به آزمایش خون/ادرار بود چطور نوبت آزمایشگاه بگیرم؟ سایت وزارت بهداشت عمومی را نگاه می‌کنی. تا یک ماه دیگر همه‌ی آزمایشگاه‌های دولتی پر هستند. کل شهر! (آزمایشگاه‌های خصوصی با حدود هزینه‌ی ۱۰۰ دلار چند روز باید در نوبت باشی). سوال سوم: دکتر همه‌ی آزمایش‌ها را یکجا نمی‌نویسد، چکار کنم؟ هیچی، در هر درخواست آزمایش حداکثر دو ‏عامل را می‌نویسد. خوب اگر عیب و مشکل مشخص نشد؟ برگرد به نقطه‌ی اول: گرفتن نوبت از دکتر--> نوبت گرفتن از آزمایشگاه---> ارسال نتایج به دکتر. سوال چهارم: روند تشخیص مشکل چقدر طول می‌کشد در مجموع؟ اکثر مواقع هیچ وقت به پایان نمی‌رسی چون وسطش بعد دو-سه ماه دوندگی خسته می‌شوی و بی خیال می‌شوی. می‌فهمی با درد و مشکل به سر کردن راحت‌تر از پیگیری ۵-۶ ماه برای رسیدن به نتیجه است. سوال پنجم: اگر نتایج را به دست آوردی و مشکل را پزشک عمومی نتوانست درمان کند، چطور می‌شود به پزشک متخصص مراجعه کرد؟ خوب بستگی دارد. مثلا نوبت متخصص خون یا پوست حدود ۶ ماه ناقابل طول می‌کشد. نوبت ام.آر.آی هم همین حدود. سوال ششم: در صورت تشخیص نیاز به عمل چه باید کرد؟برو تو نوبت. تعداد اتاق‌های عمل و جراح محدود است.باید دعا کنید بیماری شما کشنده نباشد و بتوانید نزدیک یک سال با آن سر کنید والا ممکن است قبل رسیدن نوبت حضرت عزرائیل درمانتان کند.. ‏در ‎#ایران_خراب_شده: شب ساعت ۹. حالم بد است. ۱- سوار ماشین می‌شوم. ۲- نیم ساعت بعد در درمانگاه جلوی دکتر نشسته‌ام. ۳- دکتر تمام آزمایش‌ها را یکجا می‌نویسد. ۴- فردا صبح ناشتا می‌روی آزمایشگاه. ۵- یک هفته بعد با نتیجه‌ی آزمایش در دست در اتاق انتظار پزشک متخصص نشسته‌ای. تمام! ✍سیدامیرحسین حسینی🇮🇷 @jahade_tabien1