. وقتی صاحبخانه با آن پدر که راننده اسنپ است تماس می‌گیرد که ماه آینده نوبت تمدید قرارداد است و تو باید دویست میلیون به پول پیش اضافه کنی و فلان قدر به اجاره، قطعا نارضایتی و خشم تولید میشود. اما آنچه ما در روزهای اخیر بعنوان تحلیل از خشم مردم می‌خوانیم ریشه های دیگری نیز دارد. گروهک ها وقتی در سیاست ورزی شکست می خورند و نمی‌توانند مردم را همراه کنند فضا را به سمت ناامنی و ترور می برند. امنیتی شدن سیاست در ایران پس از انقلاب به ویژه در دهه خونین شصت نتیجه عملکرد سازمان منافقین بود‌. به ناچار فضا بسته شد. چون بستری برای گفتگو باقی نماند و بیانیه جنگ مسلحانه توسط سازمان هزینه را بر گردن مردم انداخت‌‌. امروز اگر خبرها را مرور کنید دو نوع رفتار مشهود است: ۱. خشم گروهکی و سازمان ۲. خشم متاثر از رسانه خشم گروهکی تازگی ندارد. از همان ابتدای انقلاب با ترور قرنی و مطهری و بعدها ترورهای وسیع در دهه شصت پیش رفت. ادامه هم خواهد داشت و گروهک ها چون مردم را بعنوان پشتوانه سیاست در اختیار ندارند دست به اسلحه می برند. خشم متاثر از رسانه، تبدیل کردن افراد به زامبی است. اخبارِ احساسی و فیک، اخبار تولید کننده نفرت و ناامیدی، سلطه هشتگ‌ها بر اذهان، فرد را به یک زامبی که میتواند خشم خود را در خیابان با ماشین بر سر یک طلبه مستاجر شبیه به خود تبدیل می کند. دو راه حل بصورت همزمان باید پیش برود: ۱. بهبود معیشت و اقتصاد مردم ۲. تبیین و روشنگری در برابر زامبی سازی تبیین به تنهایی پاسخگو نیست، سفره و معیشت مردم امر قابل لمس است. هر دو باید همزمان پیش بروند. هیچ یک جای دیگری را پر نمی کنند. #علیرضا_زادبر